مروری بر زندگینامه شهید مهدی احمد خانی
در تاریخ سوم بهن ماه سال 1341 همزمان با روز نیمه شعبان میلاد پربرکت حضرت ولیعصر(عج) در خانواده‌ای مذهبی و متوسط کودکی دیده به جهان گشود و نامش را مهدی نهادند مهدی از وقتیکه خود را شناخت و دوران دبستان را پشت سرنهاد عشق و علاقه خاصی به مسائل مذهبی از جمله جلسات قرآنی و هیئتهای مذهبی پیدا نمود و خانواده وی در این راه همواره مشوق وی بودند. او این عشق و علاقه به اسلام را تا دوران نوجوانی و جوانی با جدیت و پشتکار خاصی ادامه داد در اواخر سال 56 که هنوز جرقه‌های انقلاب اسلامی در گوشه و کنار این کشور ایجاد شده بود با شناختی که نسبت به حضرت امام پیدا نمود با وجود سن کمی که داشت حدود 15 الی 16 سال مسیر خود را وارد مبارزات سیاسی کشور نمود و تا آنجا که از دستش برمیآمد در خدمت نهضت اسلامی قرار گرفت. مسجد اولین سنگری بود که وی در جهت استفاده در خدمت انقلاب از آن استفاده نمود و با پشتکار و جسارت تمام در کلیه فعالیتها منجمله اعتراضات تظاهرات مقطعی و مجالس و پخش اعلامیه و پیام حضرت امام و انقلاب شرکت نموده و نقش فعالی داشت کم‌کم با آشنا شدن هر چه بیشرت با چهره وجود مقدس حضرت امام چنان شیفته و مقلد وی گردید که در اجرای فرامین حضرتش تا لحظه شهادت لحظه‌ای قصور و کوتاهی نداشت.
با اوجگیری انقلاب اسلامی در سال 57 فعالیت و اقدامات وی نیز بیشتر گردید به طوریکه در تمامی مراحل انقلاب از جمله اعتصابات اعتراضات به ویژه تظاهرات از سنگر دبیرستان نقش فعالی و مثری داشت و همواره ؟؟ تظاهرات دبیرستان سعی و کوشش بسیاری مینمود و در این راه هر گونه عمل و خطری را در راه انقلاب اسلامی پذیرا بود وی با شرکت در تظاهرات بزرگ 16 شهریور و 17 شهریور و سرانجام تسخیر پادگانها و درگیری با مزدوران شاه در روز 22 بهمن دین خود را در حد توان به انقلاب عطا نمود. پس از پیروزی انقلاب اسلامی ابتدا در جهت تثبیت انقلاب همگام با سایر امت حزب ا... تحت تشکیل نظامی مساجد در جمع‌آوری سلاحها و اموال بیت المال گشت و نگهبانی خدمت نموده و سپس در سال 58 در نهاد کمیته انقلاب اسلامی به مدت یکسال به حراست از دستآوردهای انقلاب پرداخت مهدی در سنگر انجمن اسلامی دبیرستان به صورت فعال نقش داشته و از همان ابتدا به هیچوجه حاضر نمیشد که دستآوردهای انقلاب توسط گروهکهای فریب خورده و منحرف به بازی گرفته شود بنابراین در مبارزه و افشاگری برعلیه این عناصر پلید نقش موثری داشته به طوریکه گروهکهای موجود در مدرسه و محل از اقدامات وی همواره در خشم و هراس بودند.
وی با تشکیل ارتش 20میلیونی به فرمان امام در سنگر مسجد قدمی نیز مسئولیت فرماندهی پایگاه مسجد پیغمبر(ص) را به عهده داشته است و در این رابطه به طور پیگیر در جذب نیروها و حراست از محل در منطقه فعالیت مینمود. با شروع جنگ تحمیلی و تجاوز مزدوران آمریکا به خاک وطن اسلامیمان مهدی چندین بار از طریق بسیج به جبهه اعزام شده و خدمت مینمود با توجه به عشق و علاقه بیش از حدش به نگهدرای و حفظ از دستآوردهای انقلاب ضمن ادامه تحصیل در سال 61 به عضویت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی درآمد و با ورودش به سپاه به عنوان یکی از افراد موثر و فعال در خدمت جنگ قرار داشت و با توجه به اینکه قسمت کار وی در رابطه با جنگ نبود لکن به علت عشق و علاقه بی‌حد به شرکت در جبهه‌ها او را همواره در مقاطع حساس به مناطق جنگی میکشاند وی در عملیاتهای زیادی شرکت داشت و با توجه به شجاعت و جسارت وی همواره در قسمتهای حساس جبهه‌ها از جمله اطلاعات و عملیات لشکر انجام وظیفه مینمود.
روحیه خستگی ناپذیر و علاقه وی به جبهه به هیچوجه مانع کنار کشیدن او از این خدمت و جهاد در راه خدا نمیگردید به طوریکه بارها از ناحیه‌های مختلف بدون مجروح گردید و در بیمارستان بستری شد ولی پس از مرخصی بلافاصله به جبهه بازمیگشت.
در آخرین باریکه ترکش به سر وی اصابت کرده بود و در بیمارستان بستری گردیده بود پس از انجام عمل جراحی در حالیکه بیهوش بود فریاد میزد یا حسین میخواهم به نزد تو بیایم مگر من بد هستم که مرا به پیش خود نمیبری و همواره با صداهای یا زهرا و یا حسین صحنه معنوی خاصی را در اتاق عمل و محیط بیمارستان بوجود آورده بود به طوریکه از پرسنل اتاق عمل گرفته تا مجروحین و افراد ملاقات کننده منقلب گشته و به سختی گریستند و تنها مادرش بود که علیرغم گریستن مردها همچون کوه استوار دست مجروحش را در دست میفشرد و او را آرام میساخت. از خصوصیات بارز این شهید گذشته از ایمان و تقوا که قلم از بیان آن عاجز است یکی جسارت و شجاعت و از جان‌گذشتگی وی بود که در راه خدمت به اسلام و انقلاب از هیچ خطری باک نداشت و همواره شجاعتش زبانزد دوستان و آشنایان بود. دیگر از خصوصیات بارز این شهید خوشرویی و شادابی روحیه وی بود که حضور وی در جمع دوستان و آشنایان همیشه بچه‌ها را سرشار از خوشحالی و شادابی مینمود به طوریکه بعد از شهادت وی برادران و دوستان وی در مسجد و محل کار به قدری متأثر شدند و گریستند که تا به حال سابقه نداشته است و در هیچ مجلسی و محفلی نیست که یادی از او نشود.
همچنین تواضع و فروتنی بیش از حد وی نیز یکی از نکات مثبت اخلاقی وی به شمار میرفت و همواره سرمشق و الگوی دیگران بود عشق به شهادت و لقاءا... از بزرگترین آرزوهای وی بود که هیچ علاقه مادی و دنیوی را با آن مقایسه و عوض نمیکرد و صحت ادعای فوق در کلماتی از وصیتنامه‌اش که در روزهای آخر عمرش نوشته است به خوبی پیداست. خدایا چشمانم در انتظار توست طلب حانم کن که دیگر طاقت دوری از تو را ندارم.
نکته بسیار مهمی که قابل ذکر است عشق و علاقه وی به اهل بیت عصمت و طهارت و سرور آزادگان سالار شهیدان حسین ابن علی(ع) بود که به طوریکه در ایام عزاداری این بزرگواران با همه وجودش میگریست و پروانه‌وار گرد وجود مقدسشان میچرخید و میسوخت. آخرین باریکه از جبهه بازگشت تا هنگام برگشت مجددش حال و هوای دیگری داشت دو شب قبل از اعزامش یکی از برادران به وی گفته بود (مهدی اگر از جبهه بازگشتی حتماً فلان کار را انجام بده) که در جواب میگوید: فلانی، دیگر برگشتی در کار نیست.
و به راستی که دیگر برگشتی در کار نبود در روز 13 اسفند سال 65 در عملیات کربلای5 در منطقه شلمچه در حالیکه معاونت گروهان را به عهده داشت با رمز مقدس یا زهرا(س) ترکش به سر و پهلوی وی اصابت نمود و پروانه‌وار به سوی معبودش پرکشید و به شهادت (آرزویش) رسید و با اهدای خون سرخ خود دین خوی را به اسلام و انقلاب ادا کرد. او تنها پسر خانواده خویش بود اما همه دوستان وی به جای برادرش در سوگ او گریستند و بر سر مزارش وعده کردند و مصمم شدند که با برداشتن اسلحه وی از روی زمین تا آخرین لحظه حیاتشان و تا آخرین قطه خونشان راه او و همه شهیدان گلگون کفن انقلاب اسلامی را ادامه دهند. ناگفته نماند که مراسم اربعین این شهید عزیز و بزرگوار نیز دقیقاً مصادف با نیمه شعبان سال 66 گردید.
یادش گرامی و راهش پررهرو باد.
