به بهانه سالروز ولادت زندگی نامه «شهید» منتشر شد؛
شهید مجید عزیزی در سیزدهم بهمن سال 1341 در یکی از محل های قدیمی و جنوبی تهران بدنیا آمد چهره ملکوتی اش که اخلاص و نور خاصی بدان بخشیده بود چنان گیرا و زیبا می نمود که هر بیگانه ای با اولین نگاه تقوا و اخلاص را در صورتش می دید.
تشنه شهادت بود/ شهید مجید عزیزی

به گزارش نوید شاهد تهران بزرگ ؛ شهید مجید عزیزی/ سیزدهم بهمن 1341، در تهران چشم به جهان گشود. پدرش قدرت الله و مادرش ربابه نام داشت. تا سوم راهنمایی درس خواند. پاسدار بود. به عنوان سپاهی در جبهه حضور یافت. چهارم اسفند 1362، در جزیره مجنون عراق به شهادت رسید. پیکر شهید در بهشت زهرای(س) واقع است.

از تولد تا شهادت؛

شهید مجید عزیزی در سیزدهم بهمن سال 1341 در یکی از محل های قدیمی و جنوبی تهران بدنیا آمد چهره ملکوتی اش که اخلاص و نور خاصی بدان بخشیده بود چنان گیرا و زیبا می نمود که هر بیگانه ای با اولین نگاه تقوا و اخلاص را در صورتش می دید.

در اوایل نوجوانی آن هنگام که دیگر توانش را باخته بود که حقائق دنیا فانی را با روح پرتوانش درک کند از فقر و تنگدستی دیگران رنج می برد و خود میخواست زندگیش با آنان هم سطح باشد شهید بعد از اینکه به سن هفت سالگی رسید به سوی تحصیل رفت تحصیلاتش را تا کلاس نهم ادامه داد و سیکلش را گرفت بعد از اینکه ترک تحصیل کرد در شرکتی استخدام شد.

و نیز در همین اوایل بود که انقلاب شروع شد و فعالیت خود را آغاز کرد و با آن برادر کوچکترش فعالیتهای زیادی را انجام دادند و بعداً انقلاب اسلامی به پیروزی رسید بعد ازمدتی جنگ شروع شد و او از شرکتی که در آنجا استخدام شده بود بیرون آمد وعضو سپاه شد و وقتی عضو سپاه شد او را بعد از مدتی انتقال کردند.

به سیستان و بلوچستان و در مدت دو سال در سیستان و بلوچستان بود و بعد به تهران آمد و از سپاه استعفاء داد چون واقعاً پسر با خلاص و مورد اطمینان بود برادران و فرماندهان سپاه نمی‌خواستند استعفاء او را قبول کنند.

و او هم به آنها علت بیرون آمدنش را گفت و بالاخره آنها قبول کردند و بعد از اینکه از سپاه بیرون آمد به قول خود شهید هیئتی به جبهه رفت و بعد از این همه فعالیت گفت باید برای خودم شغلی انتخاب کنم و توسط یکی از رفقایش که معرف مورد اطمینان بود و از بچه های محل هم بود پا به نخست وزیری گشود و محافظ آقای بهزاد نبوی شد و بعد از مدتی که کارش را آغاز کرده بود توسط تصادفی دلخراش یکی از پاهایش شکست و شش ماه بستری شد.

بعد از اینکه حالش کاملاً خوب شد باز به اداره می رفت و بعد از یکسال و چند ماهی از آنجا دوباره بیرون آمد ولی بهزاد علاقه شدیدی که به او داشت حاضر نشد که او از آنجا بیرون بیاید ولی هر دلیلی که بود بیرون آمد و سرانجام به پادگان مالک اشتر رفت و دوباره به جبهه رفت و دفعه سوم آخرین خداحافظی با دوستان و پدر و مادر و خواهر و برادرانش کرد و به جبهه رفت و چهارم اسفند 1362 در حمله خیبر در جزیره مجنون به شهادت رسید او تشنه مانند اربابش امام حسین شهید شد.

منبع: مرکز اسناد بنیاد شهید و امور ایثارگران تهران بزرگ

برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
مطالب برگزیده استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده