وصیتنامه شهید "ابوالقاسم عسگریان"

اکنون که به یاری خداوند بخشنده عازم جنگ با کفار می­باشیم برحسب تکلیف شرعی که داشتم در ساعت 11/50 روز چهارشنبه نهم مهرماه 1359 از پادگان ابوذر (سرپل ذهاب) شروع به نوشتن این وصیتنامه نمودم. ابتدا پیروزی و سلامتی و هدایت همه مسلمین را خواستارم. پدر و مادر عزیزم از محبت­های بی دریغی که در طول این بیست و شش سال برایم کشیدید بی­اندازه سپاسگزارم و امیدوارم مرا بخشیده باشید. متاسفم که نتوانستم برای آخرین بار شما را ببینم ولی شما باید خوشحال باشید زیرا به جبهه اسلام وارد شده ام که شما به سرانجام واقفید چند مطلب است که باید به شما در میان بگذارم .

1-گویا حجی واجب بگردن من می­باشد که این سعادت نصیبم نشد و شما این مسئله را توسط کسی که واجد شرایط می­باشد انجام دهید.

2-به همسر مهربانم که بابت مهرش به او مدیون می­باشم، هرچه از من باقی می­ماند بردارد خلاصه تمام زندگی که درحال حاضر داریم مال اوست باید بگویم که اگر خواست مطابق میل خودش می­تواند ازدواج نماید و انشاءالله که برای جامعه اش مفید واقع شود.

3-در مورد دخترم سمیرا اگر به من علاقه و محبت دارید دخترم را خوب مواظب نمائید و پیش مادرم یا مهین خانم که خیلی دوستش دارد باشد.