حزب الهى بودن و اطاعت كردن از خداوند، هزینه دارد

ان الله يحب الذين يقاتلون فى سبيله صفا كانهم بنيان مرصوص .

بدرستيكه خداوند دوست مى دارد كسانيكه در راه او ميجنگند و جهاد ميكنند در يك صفى به هم پيوسته كه گويى آن را از سرب گرفته اند . (سوره الصف آيه 4)

پس از حمد و ستايش خداى رحمان و درود و سلام خداى بزرگ بر پيامبران و امامان و ائمه اطهار (ع) و پس از درود و سلام بر رهبر عظيم الوجود انقلاب و تمامى شهدا وصيت نامه خود را آغاز ميكنم .

در طول تاريخ هميشه دو جريان حق و باطل وجود داشته است و با الله ضديت و اختلافاتى وجود داشته كه مردان حق هميشه راه حق را برگزيده اند و بر آن مسير گام زده اند و تن به خوارى نزده اند.

اما اگر توجه به تاريخ پر خروش اسلام كنيم درميابيم كه هيچيك از پيامبران و امامان و مردان حق در بستر مرگ طبيعى نمرده اند بلكه به نحوى توسط دشمنان اسلام به شهادت رسيده اند پس ما اگر خود را پيرو آن صديقان حساب ميكنيم بايد شهادت را سر لوحه زندگى خود قرار دهيم و كوله بار شهادت را ببنديم و رو بسوى ديار عاشقان كنيم.

اكنون امام عزيز نيز يكى از ياران همان امامان است. بايد از او اطاعت كنيم و گوش به فرمان او باشيم و قدر خود را بدانيم كه خداوند اين امام بزرگوار را در دوران ما قرار داده و اين را بدانيم كه شهادت آرزوى همه مردان خداست و گفته تمامى شهداى ما اين است كه اطاعت از ولايت فقيه راه فلاح و رستگارى است و امروز روز آزمايش است.

هر كس در هر مسئوليتى كه دارد امتحان ميشود. همه ما بايد بكوشيم كه در اين امتحان الهى قبول شويم كه روز قيامت لااقل بتوانيم روبروى شهدا بايستيم و سرافكنده نباشيم.

اين را بدانيد كه حزب الهى بودن و اطاعت كردن از خداوند هزینه دارد. بايد مصيبتهائى كه در اين راه به ما ميرسد آن را بپذيرم و صبر را آنچنان كه على (ع) مردم را به آن توصيه ميكند پيشه خود كنيم و صبر و ظفر دوستان قديمى همديگرند و ميوه صبر شيرين و گوارا است . امروز ميتوان تمام چهره ها را شناخت. ميتوان به راحتى حبيب ابن مظاهر را با آنكس كه زير پوشش تاريكى امام حسين را تنها گذاشت تشخيص داد.

خدايا تو خود شاهد و ناظرى كه من صرفا به خاطر جنگيدن به جبهه نرفته ام بلكه مقصود و هدف اصلى من مبارزه با طوفان غرایز و هواهاى نفسانى است و هيچ چيز نمى تواند گلوى تشنه مرا سيراب كند جز شهادت ، شهادت ، شهادت.

اين دنيا محل زندگى نيست نبايد دل به اين دنيا كه رفتنى است ببنديد بالاخره روزى مرگ فرا ميرسد و ممكن است انسان بدون تدارك از دنيا برود ولى چه بهتر است كه انسان با شهادت به ملاقات خداى خويشتن برود. شهادت آرزوى همه مردان حق است و بندگان خالص خداوند از شهادت وحشت ندارند شهادت پتك سرخى است بر فرق اجانب .

اما سخنى با امت حزب الله :

مبادا خداى ناخواسته مانند اهل كوفه امام را تنها بگذارند كه خون همه شهدا هدر ميرود و به برادران دينى و مبارز خود توصيه ميكنم كه شما وارث اسلحه از دست افتاده تمامى شهدا هستيد و به شما وصيت ميكنم كه تا آخرين قطره خون سر سازش با دشمنان اسلام نگيريد و هميشه گوش به فرمان امام باشيد و امت حزب الله اين را بدانند كه شهيد به اذن خداوند شفاعت ميكند اما كسى را ميخواهد كه وقتى در خون خويش غلتيد رسالت و مسئوليتش را بدوش بگيرد.

از خداوند قادر متعال بخواهيد كه مرا در جوار شهداى صدر اسلام قرار دهد. خدا خود شاهد و گواه است كه من هدفى جز ادامه راه تمامى شهدا و چيزى جز خدا نيست و اینها بود كه مرا به جبهه ها كشاند. اين تصميم را دارم كه تا زنده هستم پاسدارى جانباز باشم و تا آخرين قطرات خونم از هدفم حمايت كنم و من خدا را شكر ميكنم كه دوران جوانيم را در اين برهه از زمان قرار داد.

دو قشر نگه دارندگان اين انقلابند يكى روحانيون كه نگه دارندگان اين انقلاب و ديگرى سپاه كه حافظان اين انقلاب هستند. با تمام قدرت در حفظ و توسعه اسلام بكوشيد .

شكى نيست كه فرج امام زمان (عج) نزديك است سلام تمامى شهدا و سلام مرا به او برسانيد .

در پايان از پدر و مادرم ميخواهم كه مرا ببخشيد كه نتوانستم جبران زحمات شما را بكنم ولى از شما مى خواهم كه صبر داشته باشيد كه خدا با شماست و در شهادتم گريه نكنيد كه مبادا دشمنان اسلام شاد شوند چون امام عزيز كه در شهادت فرزندش گريه نكرد و ناراحت نشد شما هم از اين امام بزرگوار درس بگيريد و اگر گريه كرديد بخاطر مظلوميت امام حسين و يارانش گريه كنيد.

تا بانگ لا اله الاالله و محمد رسول الله در جهان طنين افكند مبارزه هست.

بنده حقير خدا، خير الله رضائى

پادگان حاج احمد متوسليان (دوكوهه )

29 بهمن 1362