وصیت نامه شهید "محمود اسماعیلی بمنيری"
شهید اسماعیلی بمنیری در وصیت نامه خود نوشت: بدانيد همه مى رويم، كمى به خود بيائيد و به خود فكر كنيد، ببينيد براى چه زنده هستيد، هرچه زندگى مى كنيد براى شكم است يا براى خدا؟

به گزارش نوید شاهد تهران بزرگ؛ شهید محمــود اســماعيلی بمنيری، بیســت و هشتم خرداد 1342، در شهرستان تهران چشم بــه جهان گشــود. پدرش حبیب الله و مــادرش کوکب نام داشــت. تا پایان دوره متوســطه در رشــته ریاضی درس خوانــد و دیپلم گرفت. ســال 1359 ازدواج کرد و صاحب یک دختر شــد. به عنوان پاســدار در جبهه حضــور یافت. دوازدهم مرداد 1362 ، در پیرانشــهر بر اثر اصابت ترکش خمپاره به شــهادت رسید. مزار او در بهشت زهرای زادگاهش واقع است.

متن وصیت نامه:

پيام خون شهيد

خدمت پدر و مادر عزيزم :

پدر و مادر عزيز، مرا ببخشيد كه نتوانستم براى شما كارى كنم. مادر مرا حلال كن؛ زيرا كه به تو بد كردم. پدر مرا ببخش كه بعضى از مواقع تو را رنج دادم. زبان من قاصر است از گفتن ارزش هاى پدر و مادر، ولى بايد بگويم شما واقعا براى ما زحمت كشيده ايد و اميدوارم كه در آن دنيا رو سياه نباشيم. مادر عزيز، فرزندانت را حسينى پرورش بده و آنها را به سوى قرآن و اسلام بكشان و آنها را به تقوا سفارش كن. آنها را به نماز توجه بده و آنها را به انجام كارهاى نيكو سفارش كن.

پدر، من كوچكتر از آن هستم كه به شما نصيحت كنم، ولى از تو خواهش مى كنم كارى كن خداوند از شما راضى شود؛ به نماز بيشتر اهميت بدهيد .

از برادران همه حلاليت مى خواهم و خواهش مى كنم همين لحظه كه وصيت را مى خوانيد مرا حلال كنيد. از همه فاميل ها كه اينجا نمى توانم نامشان را بياورم، از همه، از جمله برادرم احمد و همسرش و خانواده همسرش حلاليت مى طلبم .

روى كفنم كه شايد لباس من باشد آيت الكرسى و نام چهل مومن را بنويسيد

مادر عزيز نكند خداى نكرده كارى كنى كه دشمنان شاد شوند.در آخر تمام كارهاى خود را به همسرم مى سپارم ، براى من دو ماه نماز بخوانيد و دو ماه روزه بگيريد. براى من از خدا طلب مغفرت كنيد و مرا فراموش نكنيد. اگر توانستيد هر شب جمعه به من سر بزنيد . مرا در بهشت زهرا دفن كنيد . كتاب هايم را به برادرانم هديه مى كنم و بقيه چيزها را به همسرم وا مى گذارم . اگر توانستيد روى كفن من كه شايد لباس من باشد آيت الكرسى و نام چهل مومن را بنويسيد .

اما مى خواهم ياد آورى كنم كه شهادت من باعث سوء استفاده خانواده من نشود . خواهش مى كنم با شهيد شدن من نام خود را بزرگ نكنيد و فكر نكنيد خيلى كار كرده ايد ، بدانيد هر چه براى اسلام بدهيد باز هم كم است .

بدانيد همه مى رويم. كمى به خود بيائيد به خود فكر كنيد، ببينيد براى چه زنده هستيد، هرچه زندگى مى كنيد براى شكم است يا براى خدا؟

هميشه به ياد خدا باشيد. از همسايگان خانه‌مان هم حلاليت مى طلبم، از بچه هاى مسجد محل هم حلاليت مى طلبم .

نمازپايه دين است ، نماز را به آخر وقت موكول نكنيد .

محمود اسماعيلى بنمیری

منبع: مرکز اسناد بنیاد شهید و امور ایثارگران تهران بزرگ

برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
مطالب برگزیده استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده