زندگینامه شهید والامقام انقلاب جعفر عربی

شهید جعفر عربی

فرزند علی اکبر

زندگینامه شهید جعفر عربی

شهید نظر می کند به وجه الله

تو مپندار که شهیدان مرده‌اند،بلکه زنده‌اند و در نزد پروردگار خویش روزی می‌خورند.

شهید جعفر عربی درسال 1337 هـ . ش در خانواده ای مذهبی پا به عرصه وجود گذاشت، او نیز مانند اغلب جوانان این مرز و بوم در دامان مادری پاک و با ایمان و پدری مهربان رشد یافت؛ در انجام فرایض دینی به ویژه نماز اول وقت تأکید بسیار داشت. ایشان به سرور شهیدان امام حسین (ع) عشق می ورزید، در ایام محرم فعالانه در مساجد و تکایا شرکت می کرد. در سال های قبل از شهادتش به دلیل جوانی و قدرت بدنی افتخار حمل علامت تکیه محل خود را داشت.

همچنین در فعالیت های ورزشی شرکت داشت و عضو تیم والیبال دبیرستان دکتر هوشیار بود؛اما از آنجایی که به واسطه عائله مندی خانواده، تامین نیازهای مختلف از عهده پدر خارج بود و برادر بزرگ در برطرف کردن نیازهای مادی و تربیتی خانواده نقش بیشتری داشت، از این رو شهید جعفر عربی برای کمک به بخشی از نیازهای خانواده به ویژه پس از فوت پدر از ادامه تحصیل باز ماند و در کارگاهی مشغول به کار شد.

مهمترین خصوصیات اخلاقی شهید عبارت است از مهربانی و محبت بسیار با اطرافیان به خصوص کودکان، جوانمردی و دستگیری افراد ضعیف و پیشقدم شدن در کارهای خیر می باشد که پس از شهادتش معلوم شد که پنهانی به بسیاری از خانواده های بی بضاعت کمک می رساند. به ویژه در لحظات بحرانی دوران انقلاب که مسئله کمبود نفت بسیار حاد شده بود. در رساندن نفت به خانواده‌های نیازمند و کم درآمد تلاش می کرد.

شهید جوانی با ایمان و ثابت قدم بود، به طوری که شجاعت او زبانزد دوستانش بود. در روزهای پایانی انقلاب همیشه تا پاسی از شب بعد از حکومت نظامی در خارج از منزل در حال مبارزه با ایادی رژیم بود؛ همچنین در آتش زدن کارخانه های آبجوسازی مشارکت داشت.

وی در بهمن سال 1356 به مدت ؟؟

سپس در نیروی هوایی در فرودگاه مهرآباد تهران به خدمت سربازی ادامه داد. در طلیعه انقلاب شکوهمند اسلامی با رهنمود امام خمینی مبنی بر ترک پادگان ها، به ندای امام خویش لبیک گفت و محل خدمت خود را ترک کرد و در جریان انقلاب و راهپیمایی ها حضوری پرشور داشت. در روز 21 بهمن 57 کفن پوشیده و با نواری بر پیشانی، با خانواده خود به ویژه مادرش که انس و الفتی خاص داشت، خداحافظی کرد و حلالیت طلبید، گویا او نیز مانند همه شهیدان با امام شهید خویش، امام حسین (ع) وعده دیدار داشت. سپس با عده ای از دوستان خود به پادگان جی که مبارزه شدیدی درجریان بود، رفتند و پس از درگیری بسیار با اصابت گلوله ای به گلویش به خیل عظیم شهدا پیوست.

خانواده او پس از سه روز بی خبری و نگرانی بسیار و جست وجوهای فراوان بالاخره با یافتن عکسی از پیکر آن شهید در آلبوم عکس شهدا در پزشکی قانونی محل دفن او را در قطعه 21 بهشت زهرا شناسایی کردند و بدون آخرین دیدار از پیکر شهید، با او وداع کردند.

روحش شاد و راهش پر رهرو باد.

والسلام