مختصری اززندگینامه سردار شهید سید داوود حسینی

نام شهید: سيدداوود حسينى

نام پدر :سيداسداله

تاريخ‌تولد  :1341/06/10

محل‌تولد  :ده‌برافتاب

 تاريخ شهادت  :1364/09/22

محل شهادت: هورالعظیم

مسئولیت : فرمانده گروهان

زیارتگاه: ده برآفتاب

زندگینامه

در خانواده ای نجیب شریف و متدین ساداتی که از صلالی پیامبر بودند و به عشق حسین زنده حکایتهای اصالت زینب و قصیده بلند قامت عباس را از حفظ و چکامه عاشورا را بارها سروده بودند . مردمانی دین باور و خدا محور . 1342  ستاره ای طلوع کرد و جوانه ای روئید و گلی شکفت و انسان فرشته گونه ای به دنیا آمد که نام وی را داوود گذاشتند بزرگ مردی که نام داوود داشت و ملاحت یوسف . شهید داوود حسینی دوران کودکی را در میان مادری نجیب از قبیله عفاف و نجابت و پدری متدین صبو روزگار را طی نمود . کوچکترین پسر خانواده بود ، شیرین زبان ،حرکات دوست داشتنی و همه به او عشق می ورزیدند و از استعداد و هوش فوق العاده ای برخوردار بود . در دوران ابتدایی از بهترین و برگزیده ترین دانش آموزان از نظر علمی و تربیتی بود . ورودش به مقطع راهنمایی درخشنده تر از ذوران ابتدای بود . شروع مقطع دبیرستان مصادف شد با اوج گیری انقلاب شکوهمند اسلامی . روزگاری که دم مسیحایی امام و امام خمینی (ره) روح مبارز و ستم تیزی را در مردم ایران زمین دمید و جوانانی که در شروع شکل گیری انقلاب اسلام در گهواره بودند جوانانی بودند که در 57 رساترین فریاد امام عصر لبیک گفتند و در مقابل طاغوت وارد میدان شدند .داوود حسینی هم از این دسته بود . در همگان روزگار گمشده خویش را در سپاه پاسداران می دید و کعبه آمالش جبهه و جنگ بود . می خواست بر بلندترین ستیغ ایثار زیباترین چکامه هستی را بسراید به همین واسته در سال 1361 وارد سپاه پاسدارانانقلاب اسلامی شد ، در راه پاسداری از انقلاب اسلامی اطاعت از فرامین حضرت امام و دفاع از تمامیت ارضی کشور آفتاب دیار خورشید سرزمین نخل و باران سرو و غزل موج و مرجان دل و دریاو ...

در عملیاتهای متعدد مردانه به دریا زد و رشادتها از خود نشان داد و حماسه های ماندگار آفرید. شیداتر از هر شیدایی بی قرار وصل بود عطشناکش شربت شهد شهادت و در همان سال ورود به سپاه با دختری عفیف و نجیب از بستگان ازدواج و زندگی مشترک را آغاز نمود ثمره ی این پیوند آسمانی دو فرزند بود.

این دلاور دنا ،در سال 1364 در حالی که تعدادی از هم رزمان مجروحش در منطقه حورالعظیم به پشت خط منتقل می کرد در زیر باران گلوله و آتش توپخانه و تگرگ خمپاره های دشمن به درجه رفیع شهادت نایل آمد . این کبوتر مهاجر و پرنده سبکبال عاشق شقایق روئیده در دشت باور نخل پرثمر دیار آتش خون این سبز پوش سخت کوش ،این رزمنده بی باک و فرمانده دلاور به راستی مرامش حسینی بود و سرانجام هم حسینی گردید.

همین بس که مراد و امامش فرمود: شهدا نظر می کنند به وجه الله.

یادشان گرامی و راهشان پر رهرو ،اندیشه شان جاودان باد.