مروری بر زندگینامه و خاطرات شهید علی اصغر نظری

عمو وقتي بسيار کوچک بود هميشه همراه پدر بزرگ به هئيت مي رفت و سينه زني مي کرد وقتي بزرگ تر شد هميشه در مسجد بود و در فعاليت هاي مذهبي شرکت مي کرد به سخنراني ها گوش مي داد نماز مي خواند همه بچه هاي محل او را دوست مي داشتند او برادران و خواهران خود را نيز به مسجد مي برد و اصول قرآني را به آن ها ياد مي داد او خواهر کوچک تر خود را چنان دوست مي داشت که به خاطره اين علاقه هميشه با او بود و هر وقت مادر بزرگم مي پرسيد کجا مي روي مي گفت به مسجد مي روم روزي مادر بزرگم از عموي مهربانم پرسيد من کجا مي توانم تو را پيدا کنم عمويم با مهرباني گفت: "من هميشه در مسجد هستم"

عمو بسيار مهربان و خيرخواه بود و هميشه حقوق ناچيزي را که از مسجد مي گرفت به بيت امام مي ريخت. يک روز مادر بزرگم عصباني شد و گفت: که خودمان پول نداريم و خواهرت داره عروس مي شه و جهيزيه نداره عمو نيز از خانه بيرون رفت و پول را گرفت و بدون آن که کسي بفهمد در ظرف چيني گذاشت. در سال 62 حدود پنج هزار تومان بود عزيز نيز خوشحال شد براي عمه جهيزيه خريد.

يک روز پدرم با عمو داشتن سوار اتوبوس به سمت خانه برمی گشتند. عمو تا صداي اذان مغرب را مي شنود سريع از اتوبوس پياده مي شود و به مسجدي که در چيت سازي قرار داشت مي رود و نماز مي گذارد. در حالي که دیگر برای برگشتن به خانه نه پولی برایشان باقی می ماند و نه بلیطی داشتند. پس پدرم هم پیاده می شود و همراه عمو نماز مي گذارد و بعد از نماز با هم پياده بر مي گردند.

یک روز عزيز و عمو با هم به پادگان شهید بهشتی رفتند. براي اينکه عمو می خواست به جبهه اعزام شود. فرمانده اسم همه را خواند و وقتي به عمو رسيد گفت "شهيد نظري" عزيز خيلي ناراحت شد ولي عمو گفت که مرگ حق است و تو بايد که خوش حال باشي چون هميشه شهدا زنده اند.

عمو وقتي کوچک بود مدرسه آن ها به ايشان شير مي داد. همه بچه ها شيرهاي خود را دور مي ريختند ولي عمو شير خود را به بينوا سر کوچه مي داد و او نيز مي گفت: خدايا امسال پسر مرا با نمره بيست قبول کن. عمو نيز خوشحال به خانه بر مي گشت.

آخرين باري که عمو داشت به جبهه مي رفت پدرم نيز تا دم ايستگاه با او رفت عمو نيز او را بوسيد و پول خود را به او داد و براي هميشه با پدرم خداحافظي کرد و رفت و ديگر هرگز برنگشت ولي ما مي دانيم که هميشه شهيدان زنده اند و نزد خدا روزي مي خورند.