مرکز اسناد ایثارگران منتشر کرد:
وصیت نامه فرهاد کامران‌ماسوله
هرگز از پای نخواهم نشست
فرهاد کامران‌ماسوله، پنجم اردیبهشت ۱۳۴۴، در روستای ماسوله از توابع شهر فومن به دنیا آمد. پدرش خسرو و مادرش سیده‌منصوره نام داشت. تا پایان دوره ابتدایی درس خواند. پاسدار بود. بیست و دوم فروردین ۱۳۶۲، در فکه توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت گلوله به سر، شهید شد. مزار او در گلزار شهدای شهر آبیک قرار دارد. برادرش محمدباقر نیز به شهادت رسیده است.
به گزارش نوید شاهد قزوین:
وصیت نامه شهید فرهاد کامران‌ماسوله
هرگز از پای نخواهم نشست
پیکرم را بر قله ای بلند قرار دهید و مُشتانم را گره کنید و چشم هایم را
باز کنید و سلاحم را زیر بازوانم بگذارید؛ زیرا می خواهم با نسیم باد هم
پرواز شوم تا همه آگاه شوند.
چشم هایم را باز کنید تا منافقین و گناهکاران
بدانند که هرگز از پای نخواهم نشست.
سلاحم را زیر بازوانم قرار دهید تا
بدانند که مرگم به خواری نبوده و هیچ گاه بعد از شهادتم آرام نخواهم نشست.
همه ی شهدا از رهروان حسین(ع) هستند و من نیز می خواهم که یکی از یاران
امام حسین(ع) باشم.
در مجلس ختم من عزا نگیرید؛ بلکه شیرینی پخش کنید و به همسایگان بگویید که
امشب، شب عروسی فرهاد است؛ نه شب عزا!
منبع: بنیاد شهید و امور ایثارگران استان قزوین.
