خاطره|مسافری که برنگشت

به گزارش خبرنگار نوید شاهد تهران بزرگ، شهید "اصغر فلاح پیشه" سیزدهم بهمن ماه سال 1345 دیده به جهان گشود. او که متاهل و دارای سه فرزند دو دختر و یک پسر است. او که دانشجوی رشته امور فرهنگی و بازنشسته سپاه پاسداران بود. با وجود اینکه جانباز 25 درصد بود و در دوران دفاع مقدس نیز رشادت‌های گوناگونی داشت. اما همچنان دست از آرمان‌های خود برنداشت و در دی ماه سال 1394 به سوریه اعزام شد. طولی نکشید و در بیست و دوم بهمن ماه همان سال یعنی یک ماه پس از حضورش در سوریه، بر اثر اصابت تیر به پاهایش مجروح می‌شود و در همان حین گروه تکفیری داعش او را به اسارت می‌برند و هنوز پیکر او به وطن بازنگشته و مفقود الاثر است.

همسر شهید فلاح پیشه در خاطره‌ای از او روایت می‌کند:

«شهید فلاح پیشه فرد بسیار توداری بود، درباره آنچه در دلش می‌گذشت، حرفی نمی‌زد. اصلا یکبار هم به بچه‌هایش نگفته بود دوست دارم، شهید بشوم یا اینکه ممکن است شهید بشوم.

زمانی که در کاظمین مشغول کار بود آن چهار ماهی که در آن جا بود، همیشه استرس داشتم اما به کسی نمی‌گفتم، تا او برگردد خیلی از نظر روحی اذیت می شدم.

ولی زمانی که به سوریه رفت تقریبا حدود 37 روز بعد یعنی نوزدهم با ما تماس گرفت و تماس هایش کوتاه بود، نه او می‌توانست حرف بزند و نه ما می‌توانستیم. در حد احوالپرسی صحبت می‌کردیم و اگر می‌پرسیدیم کجایی یا کی می‌آیی سریع حرف را عوض می‌کرد.»

انتهای پیام/