خاطره| باقیات و صالحاتی که شهید ذوالفقاری از خود برجای گذاشت
به گزارش خبرنگار نوید شاهد تهران بزرگ، شهید "محمد هادی ذوالفقاری" سیزدهم بهمن ماه 1367 در تهران دیده به جهان گشود. پدرش رجبعلی نام داشت. او که مجرد بود. سال 1393 برای دفاع از حرم حضرت زینب(س) راهی سوریه شد و در بیست و ششم بهمن ماه 1393 در شهر سامرا عراق به شهادت رسید. در ادامه خاطره این شهید والامقام از زبان مادرش را می‌خوانید.
محمدهادی در شب جمعه و چند روز بعد از ایام فاطمیه به دنیا آمد. وقتی تقویم را دیدیم، درست با شهادت امام هادی (علیه السلام) مصادف بود. برهمین اساس نام او محمدهادی گذاشته میشود. عجیب است که او عاشق و دلداده امام هادی (علیه السلام) شد و در این راه نیز در شهر امام هادی (علیه السلام) یعنی سامراء به شهادت رسید.
مادر شهید ذوالفقاری در خاطره‌ای از او روایت می‌کند:
هادی بیشتر انرژی‌اش را وقف بسیج و کار فرهنگی و هیئت می‌کرد و بیشتر اوقات در مسجد محله و پایگاه بسیج در کنار دوست صمیمی و استادش زنده یاد همسفر شهدا سید علیرضا مصطفوی برای انجام کارهای فرهنگی می‌گذشت.
پس از پرواز ناگهانی سید علیرضا در تابستان سال 88 ، هادی آرام و قرار نداشت و بسیار غمگین بود. زیرا نزدیکترین دوست خود را در مسجد از دست داده بود.
سال بعد از عروج آقا سید علیرضا همه دوستانش را جمع کرد و تلاش نمود تا کتاب خاطرات سیدعلیرضا مصطفوی چاپ شود. او همه کارها را انجام می‌داد اما می گفت؛ راضی نیستم اسمی از من به میان آید که در نهایت کتاب همسفرشهدا نیز منتشر شد.
انتهای پیام/
