مروری بر زندگی شهید «محمد نوژه»
به گزارش نوید شاهد تهران بزرگ، محمد نوژه در هشتم فروردین سال 1324 در تهران در خانواده‌ای متدین دیده به جهان گشود. پدرش مرد مؤمن و مذهبی و اهل مسجد بود و محمد را از همان کودکی با نماز و روزه آشنا کرد. محمد در سال ۱۳۴۲ وارد دانشکده افسری شد و پس از پایان آن دوره برای طی دوره سامانه‌های کنترل اسلحه به آمریکا رفت و به علت عشق به پرواز، به دانشکده خلبانی نیروی هوایی راه یافت. وی در سال ۱۳۵۱ برای خلبانی هواپیمایی اف -۴ برگزیده شد و پس از پشت سر گذاشتن دوره مربوطه به جمع خلبانان تیزپرواز هواپیمای فانتوم نیروی هوایی ایران پیوست.
با شروع انقلاب اسلامی، محمد نوژه در نشر و پخش اعلامیه‌های حضرت امام خمینی (ره) فعالانه تلاش می‌کرد. او به دور از چشم ساواک دوستان و آشنایان را تشویق می‌کرد تا در تظاهرات و راهپیمایی‌های ضد رژیم پهلوی شرکت کنند. پس از پیروزی انقلاب اسلامی نوژه باز هم آرام و قرار نداشت. در تاریخ بیست‌وسوم مرداد سال ۱۳۵۸ مهاجمان مسلح طرفدار حزب دمکرات کردستان و گروهی از عشایر وابسته منطقه با انواع سلاح‌های سبک، سنگین و خمپاره انداز به شهر پاوه حمله کردند.
شهید نوژه در پی فرمان امام (ره) به همراه ستوان یکم خلبان بشیر موسوی (کابین عقب) به منظور پشتیبانی هوایی از مدافعین شهر و هم چنین شناسایی و بررسی وضعیت منطقه در تاریخ بیست‌وپنجم مرداد سال ۱۳۵۸ عازم شهر پاوه شد و هنگامی که هواپیمای وی به آسمان پاوه رسید، با حجم وسیعی از آتش کالیبر‌های ضد هوایی ضد انقلاب که ارتفاعات شهر را در اختیار داشت، مواجه شد و هواپیمایش مورد اصابت آتش بار عناصر ضد انقلاب قرار گرفت و از کنترل خارج شد.
درحالی که دست راست خلبان کابین جلو در اثر اصابت گلوله به درون کابین قطع شده بود، متأسفانه هیچ یک از خلبانان فرصت استفاده از صندلی پران را نیافتند و هواپیما به کوه اصابت و در منطقه قشلاق بین پاوه و روانسر سقوط کرد؛ شرایطی که باعث شد سرگرد خلبان محمد نوژه در حالی که روزه بود، با شربت شهادت افطار کند.
