ورزشکارِمتواضع

به گزارش نوید شاهد تهران بزرگ؛ شهید غلامرضا بناگری، هجدهم بهمن 1339، در شهرستان تنکابن چشم به جهان گشود. پدرش اسماعیل و مادرش بماني نام داشت. تا پایان دوره متوسطه در رشته راه و ســاختمان درس خواند و دیپلم گرفت. به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور یافت. بیست و پنجم مرداد 1360 ، در کرخه دزفول بر اثر اصابت ترکش شــهید شد. مزار او در بهشت زهرای شهرستان تهران واقع است. او را فرزاد نیز مي نامیدند.

سرباز احتیاط، غلامرضا بناگری، در خانواه ای مستضعف، در دامان مادری متدین و پدری کارگر و زحمتکش، پا به دنیا گذاشت. دوران تحصیلات خود را تا کلاس دوم ابتدائی در تنکابن و بقیه تحصیلات را به واسطه کوچ به آمل، در آمل ادامه داد. چند سال در مدرسه خانزاد آمل و دوران دبیرستان را در دبیرستان صنعتی آمل در رشته ساختمان به پایان رساند و موفق به اخذ گواهینامه دیپلم شد.

پس از پایان تحصیل و وقوع جنگ تحمیلی عراق علیه ایران به خدمت مقدس سربازی اعزام گردید. دوران تعلیماتی را در تربت گذراند و بعدا دوباره به لویزان مراجعت کرد و به جبهه غرب اعزام شد . مدت 6 ماه با همرزمان خود در نفت شهر و غره از میهن اسلامی دفاع کرد و پس از زمستان برای تجدید قوای جسمی و روحی به تهران آمد. در آن هنگام وصیت نامه ای در لوازم او پیدا شد که مطالب آن به این مضمون بود.

با رهنمائی های موثر و مفید امام پس از چند روز مجددا از لشکر 21 حمزه از لویزان به جنوب اعزام و در جبهه کرخه مستقر و مشغول انجام وظیفه شد. مدت 12 ماه در جبهه جنوب بود. رفته رفته به خط اول جبهه کرخه نور اعزام شد و در تاریخ بیست و پنجم مرداد 1360، به درجه رفیع شهادت نائل گردید.

سرگرمی شهید غلامرضا بناگری در نوجوانی ورزش کشتی و فوتبال انجام می داد . در تیم پیکان آمل عضویت داشت.با این حال همیشه متواضع بود.
هرگز قصد آزار همنوعان خود را نمی کرد، ولی اگر کسی قصد اذیت کردن او را می کرد از خودش  دفاع می کرد. همه همسالان و همسایگان همواره از وی خشنود بودند.

شهید همه شب های قدر و محرم را با همسالان خود تا صبح در مساجد شب زنده داری می کرد و به عزاداری مشغول بود.

منبع: مرکز اسناد بنیاد شهید و امور ایثارگران تهران بزرگ