زندگینامه شهید والامقام عباسعلی بیده
عباسعلی بیده تک فرزند زین العابدین بیده در دوم خرداد ماه سال 1347 در یک خانواده مذهبی در جنوب شهر تهران دیده به جهان گشود و از آنجائیکه خانواده وی علاقه شدیدی به اهل بیت عصمت و طهارت بویژه حضرت عباس علیه السلام داشتند نام وی را عباس نهادند.
در همان اوان کودکی همه ساله در ایام ماه محرم به پیروی از علمدار دشت کربلا لباس سقایی به تن میکرد و در میان دستجات سینه‌زنی حاضر میشد. وی دوران کودکی را در آغوش پرمهر و محبت پدر و مادر به سر برد تا اینکه دوران راه یافتن از جامعه کوچک خانواده به جامعه بزرگتری که همان مدرسه باشد سر رسید و تحصیلات ابتدایی و راهنمایی خود را باموفقیت به پایان رسانید و وارد دبیرستان شد.
وی از همان اوان قبل از رسیدن به مرحله تکلیف شدیداً پای بند فرایض دینی خود بود هنگامیکه جنگ تحمیلی شروع شد او بیش از 13 سال نداشت و در سنگر مدسه مشغول تحصیل بود در عین درس خواندن هیچگاه از جنگ و انقلاب غافل نبود، چون او یک عاشق بود، عاشق امام، عاشق انقلاب.
وی به پیروی از فرمایشات امام عزیز مسجد را سنگر خود قرار داد و در آنجا به فعالیتهای مذهبی و فرهنگی پرداخت و با تبلیغات رسای خود در جهت پیشبرد اهداف انقلاب اسلامی دین خود را نسبتت به امام و انقلاب ادا میکرد او مسجد را خانه دوم خود قرار داد به طوری که تا پاسی از شب گذشته در مسجد میماند که مادرش دل نگران مسجد میرفت و او را به خانه میآورد.
در مدرسه از معلم گرفته تا مدیر و آنانی که او را از دور و نزدیک میشناختند از صمیم قلب او را دوست میداشتند.
او تمام خصوصیات یک بچه حزب اللهی را داشت و پیوسته در تمام صحنه‌های مذهبی و سیاسی خصوصاً نماز دشمن شکن و وحدت آفرین جمعه و دعای کمیل شرکت مینمود و در عین حال در تمام زمینه‌های زندگی به آنچه که داشت همیشه قانع بود.
اولین بار در سال 63 به جبهه‌های نبرد اعزام میشود ولی به
دلیل کم بودن سنش او را از منطقه به تهران برمیگرداند. و بالاخره عباس در بیستم دی
ماه 65 همگام با سپاهیان ظفرمند حضرت محمد(ص) به جبهه‌های نبرد اعزام میشود و از
اینکه میبیند در صف سربازان آقا امام زمان(عج) عازم جبهه‌های نبرد با دشمن بعثی
گردیده است در پوست خود نمیگنجد و در حالی که 18 بهار بیشتر از عمر پرافتخارش
نمیگذشت دوازدهم دیماه سال 65 در علمیات غرورآفرین کربلای 5 مفقود میگردد.
انتهای پیام/
منبع: اداره اسناد بنیاد شهید تهران بزرگ
