در راز و نیاز با خدای خویش بود که شهید شد
غلامرضا عسگری در سال 1334 در تهران متولد شد. دوران کودکی و نوجوانی وی با مشقت همراه بود تا آنجائیکه به علت کمبود مادیات در زندگی نتوانست به تحصیل ادامه دهد و وقتی که دوران ابتدایی را به پایان رساند مشغول کار شد و درآمدی را که راه کار کردن بدست میآورد ،با اینکه ناچیز بود، مقداری از آنرا جهت کمک به خانواده به مصرف میرساند. غلامرضا در سال 1357 ازدواج کرد که ثمره آن دو کودک سه سه ساله و یک کودک چهار ماهه به نامهای مهدی و هادی است که فرزند کوچک او قبل از آنکه عازم جبهه شود متولد گردید. اینطوری که برادران همرزم غلامرضا سخن میگفتند ایشان در جبهه ها شجاعت بسیاری از خود نشان میداده و چون در رشته آرپیجی هفت بود تعداد شش یا هفت تانک بعثیون مزدور و متجاوز راهدف قرار داد. دیگر اینکه برادر شهید عسگری از روحیه ای عالی و سرشار از عشق و محبت به مکتب و رهبرش داشته و همیشه آرزوی شهادت در راه خدا را خواستار بوده است.
قریب دو ماه و نیم در جبهه شوش بود که برای حمله فتح المبین (یا زهرا) به رقابیه محل شهادتگاه خویش اعزام شد و در روز اول فروردین 1361 در سنگر هنگامیکه عزم نماز کرده بود تا با خدای خویش راز و نیاز کند مورد اصابت ترکش توپ مزدوران بعثی قرار گرفته و به شهادت رسید و هنگام اصابت ترکش مانند سردار کربلای حسین(ع) حضرت عباس دست از بدنش جدا و در خون سرخ خویش غلطان گشت. یادش گرامی و راهش پر دوام باد