بهترین حقوق و بدترین حقوق، حقوق گرفتن از بیت المال است

قبل از این هم وصیت زیاد نوشتم، ولی خداوند قبول نفرمودند و مصلحت ما را در چیز دیگری دیدند و لیاقت ما کم بود که تقدیر را هم همانطور می چیند.

باری، بارها گفته ام که از زحمات همیشگی شما معذرت می خواهم و تشکر
می کنم. انشاءالله خداوند از شما به نحو احسن قبول فرماید.

دعا کنید با دیگر شهیدان و شهدای صدر اسلام و با سرور شهیدان حضرت ابی عبدالله الحسین مولی و مقتدای ما محشور شویم.

به فرموده امام:

همه چیز ما در جنگ است و عزت و شرف ما در گرو این جنگ.

اگر خداوند از ما قبول فرماید، هرچه در توان داریم باید برای جبهه صرف کنیم که هم اکنون وظیفه را امام مشخص کرده است. در مقابل دنیا یک تنه ایستادن شجاعت
می خواهد، ایثار و گذشت می خواهد. وظفه ما این نبوده و نیست که در تهران بمانیم و اکتفا به حرف کنیم به خصوص که پاسداریم و نامی این چنین مقدس بر خود گذارده ایم.

انسان ها آزادند در انتخاب دین، البته به طرف اسلام راهنمایی می شویم ولی به هر جهت آزادیم. ولی وقتی مسلمان شدیم مکلف هستیم و نمی توانیم از وظایف خود چشم بپوشیم. به همین صورت آزاد بودیم در انتخاب شغل ولی وقتی وظیفه دیدیم پاسداری را (البته شغل نیست) وقتی نامی مقدس و نورانی مثل پاسدار بر خود گذاردیم حتماً وظیفه داریم و حتماً باید شبانه روز بدویم و یک لحظه از حرکت ایستادن خیانت است.

شبانه روز باید در راه پاسداری و تداوم خون ابی عبدالله (ع) و شهداء پیرو او بگوئیم کوچکترین سستی در اجرای امر خدا که فعلاً تقویت و حضور در جبهه هاست، سستی در جواب مثبت دادن به ندای حق طلبانه حسین عزیز است و این را همه پاسداران باید بدانند و عمل کنند. بهترین حقوق و بدترین حقوق، حقوق گرفتن از بیت المال است. به خصوص حقوقی که ما پاسداران و برادران عزیز روحانی می گیریم، اگر وظیفه را به نحو احسن عمل کنیم بهترین حقوق است و برعکس، بدترین آن.

انشاءالله خداوند به ما توفیق دهد که بر سر سفره حسین(ع) هستیم و روزی خور اهل بیت و همه صدقه سر امام زمان (عج) ونائب برحقش زنده ایم و نفس
می کشیم.

از هر انصاف و وجدان و غیرت و ... و مسلمانی و ... و از همت نوکران به اهل بیت به دور است که خیانت به ارباب کنیم. البته همه اینها به دو چیز است: یکی به آماده کردن خودمان برای پذیرش توفیق حق و دوم توفیقات الهی که به ما بدهد و ما را ثابت قدم گرداند والا ما که هیچیم. لذا با اصرار و طمع و با دست نیاز طلب می کنیم و انشاءالله به ما بدهد.

در نهایت پدر و مادر و برادران و بزرگواران و عزیزان، داداش داود، زن داداش ها، داداش محمدعلی آبجی زهرا یگانه خواهر مهربانم همه شما را به خدا می سپارم و امیدوارم در راه خدا بکوشید.

هیچ وقت فراموش نکنید که اگر کوچکترین سستی کنید در دفاع از اسلام، نه خدا شما را می بخشد و نه اهل بیت.

ما که هیچ کاره ایم ولی حق ندارید یک لحظه از دفاع اسلام چه زبانی چه عملی چه اخلاقی و ... کوتاهی کنید که اگر چنین کنید ستم کرده اید هم به خودتان، هم به خون شهدا و خدای نکرده مبادا ادعای اسلام و دفاع از آن را بکنید و خودتان را به شهداء بچسبانید ولی عملاً در سختی ها شانه خالی کنید. حجابتان را چه مرد و چه زن به حد عالی رعایت کنید. به همه فامیل و بستگان به عنوان یک بنده گنهکار و ازروی وظیفه عرض می کنم که بی بند وبار نباشید.

پدر و مادر عزیزم:

دست شما را می بوسم و زحمات شما را فراموش نمی کنم. خداوند از شما قبول کند. اگر خدا توفیق به ما داد راضی به رضای حق باشید و شکرگزار او، و این را بدانید که شما اگر یکی دادید هستند که چندین و چند داده اند.

و طاهره را هم اول به خدا دوم به شما می سپارم و مواظب او باشید و این را بدانید که همه چیزش را اگر خدا قبولم کند، از دست داده است. بیش از پیش با او مهربان باشید، حتی بیشتر از همیشه و همه کس. البته در زندگی و جای آن آزاد است ولی سعی کند انشاءالله تنها نباشد.

به هرحال از همه خداحافظی می کنم و تمام دوستانم را هم وصیت به تقوی می کنم و همه شهرنشینان،دانشجویان بدانند که در زیر سایه سرخ خون شهدا آسوده اند. هم خوب درس بخوانند و هم در راه خدا باشند و هم در راه خدا به کار گیرند.