وقتی برگشتم درسم را می خوانم
به گزارش نوید شاهد تهران بزرگ؛ شهید سيداحمدرضا باقری دمنه، بیست و یکم بهمن 1346 ، در شهرستان تهران چشم به جهان گشود. پدرش سیدمسعود، بنا بود و مادرش بتول نام داشت. تا چهارم متوســطه در رشته تجربی درس خواند. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. سي ام تیر 1366 ، در کرخه دزفول بر اثر سانحه شهید شد. مزار او در امام زاده پنج تن لویزان شهرستان شمیرانات واقع است. او را علي نیز مي نامیدند.
با عرض سلام خدمت همگی شما، امیدوارم که حالتان خوب بوده باشد و هیچگونه ناراحتی نداشته باشید؛ اگر از احوالات اینجانب خواسته باشید ملالی نیست به جز دوری از شما که بحمدالله این مدت به زودی سپری می شود. اینجا به من زیاد بد نمی گذرد و فقط گرمای آن است که آن را نیز می شود تحمل کرد .
در اینجا ما حداقل روزی یک مرتبه به استخری که در قرارگاه است، می رویم؛ بدین وسیله گرمای بدن را کاهش می دهیم. مامان در مورد کارنامه و نمراتم ناراحت نباش و اگر توانستی در مورد نمره شیمی سوالی کنید، من فکر می کنم نمره آن را می آوردم. وقتی برگشتم درسم را می خوانم و بحمدالله قبول می شوم. به تمام فامیلها سلام برسان؛ به بچه های محل نیز سلام برسان. به پاپا بگو من مواظب خودم هستم، نگران نباشد. اینجا گرمازدگی ندارد بلکه سرمازدگی دارد! آن هم به وسیله آب یخ ایجاد می شود. مواظب هستم که چیزی نیشم نزند.
به خواهرانم بگویید دلم برایشان بسیار تنگ شده است. مامان دیگر وقت شما را بیشتر از این نمی گیرم و سرتان را بیشتر از این به درد نمی آورم.
خداحافظ و به امید دیدار.
منبع: مرکز اسناد بنیاد شهید و امور ایثارگران تهران بزرگ
