از کمبودها و نا هماهنگی ها گلایه داشت
به گزارش نوید شاهد تهران بزرگ؛ شهید حســين ابراهيمی، بیســتم خرداد 1338 ، در شهرســتان تهران چشم به جهان گشود. پدرش رحیم و مادرش بي بي تاج نام داشت. تا پایان دوره متوسطه در رشــته تجربی درس خواند و دیپلــم گرفت. به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور یافت. دهم شهریور 1360، در کرخه دزفول به شهادت رسید. مزار او در بهشت زهرای زادگاهش قرار دارد. برادرش مجید نیز شهید شده است.
بچه جنوب شهر تهران
شهید حسین
ابراهیمی در خانواده ای متدین و در یکی از محله های جنوب تهران به دنیا آمد. سومین
فرزند خانواده بود. از همان کودکی نشان می داد که بچه ای زرنگ و با استعداد است.
بسیار فعال کوشا و زحمتکش بود.
پدر
علیرغم درآمد کمی که داشت او را در مدرسه ای مذهبی و ملی که شهریه می گرفت ثبت نام
کرد تا همراه با علم از دین و مذهب نیز بهره مند شود. به دلیل اینکه حُسن نوع دوستی
و کمک به دیگران از همان دوران در وجودش بود، در مدرسه نیز سعی در کمک کردن به دیگران
می کرد.
آغاز فعالیت سیاسی
در دوران
دبیرستانش بود که اولین جرقه های انقلاب در ذهنش زده شد؛ به خصوص که در ماه مبارک
رمضان به مسجد آذربایجانی های که در بازار بود می رفت و تا حدودی با مسائل
سیاسی درگیر شد. با شروع نهضت انقلاب اسلامی
در اکثر تظاهرات برنامه ریزی شده شرکت می کرد. حتی 13 آبان در دانشگاه تهران نیز حضور داشت.
حضور در جنگ
با شروع جنگ تحمیلی به مساجد محله جهت اعزام مراجعه کرد اما چون آن زمان مساجد هنوز برای جنگ سازماندهی نشده بود، به مدرسه شهید
مطهری رفت و در آنجا با توجه به وضعیتش به او پیشنهاد شد که به خدمت مقدس سربازی
برود.
بعد از
یک دوره 3 ماهه آموزش، به تیپ 3 لشگر 16 زرهی قزوین مستقر در اهواز اعزام شد. حدود
6 ماه تمام در خط مقدم جبهه در نبرد با دشمنان بعثی بود. گهگاهی که به مرخصی می
آمد از مظلومیت نیروهای خودی و کمبود امکانات و عدم هماهنگی این نیروها گله می
کرد. مسئول این ناهماهنگی را بنی صدر خائن می دانست.
سرانجام
طی روزها و شبها تلاش و نبرد بی امان با بعثیون عراقی در عملیات محدودی که توسط تیپ 3
همدان در اطراف کرخه نور انجام گرفت، در حین عملیات با اصابت ترکش توپ به پهلو و
بازویش به فیض عظیم شهادت نایل آمد. سعادت ابدی و اخروی را بدست آورد و خانواده
خود و دوستان را در غم دیدار خود داغدار نمود.
منبع: مرکز اسناد بنیاد شهید و امور ایثارگران
تهران بزرگ
