"محمدهادی" دلداده امام هادی (ع) که در سامراء به شهادت رسید

به گزارش خبرنگار نوید شاهد تهران بزرگ، شهید "محمد هادی ذوالفقاری" سیزدهم بهمن ماه 1367 در تهران دیده به جهان گشود. پدرش رجبعلی نام داشت. او که مجرد بود. سال 1393 برای دفاع از حرم حضرت زینب(س) راهی سوریه شد و در بیست و ششم بهمن ماه 1393 در شهر سامرا عراق به شهادت رسید. در ادامه وصیت‌نامه این شهید والامقام را می‌خوانید.

محمدهادی در شب جمعه و چند روز بعد از ایام فاطمیه به دنیا آمد. وقتی تقویم را دیدیم، درست با شهادت امام هادی (علیه السلام) مصادف بود.

برهمین اساس نام او محمدهادی گذاشته می‌شود. عجیب است که او عاشق و دلداده امام هادی (علیه السلام) شد و در این راه نیز در شهر امام هادی (علیه السلام) یعنی سامراء به شهادت رسید.

هادی اذیتی برای ما نداشت. آنچه می‌خواست را خودش به دست می‌آورد. از همان کودکی روی پای خودش بود. مستقل بار آمد و این در آینده زندگی او خیلی تأثیر داشت.

هادی از اول یک جور دیگری بود. حال و هوا و خواسته‌هایش مثل جوانان هم‌ سن و سالش نبود. دغدغه‌مندتر و جهادی‌تر از جوانان دیگر بود. او ویژگی های خاصی داشت؛ همیشه دائم الوضو بود، مداحی می‌کرد و اکثر اوقات ذکر سینه زنی هیئت را می‌گفت.

اخلاص او زبانزد رفیق‌هایش بود. اگر کسی از او تعریف می‌کرد، خیلی بدش می آمد. وقتی که شخصی از زحمات او تشکر می کرد، می گفت، خرمشهر را خدا آزاد کرد، یعنی ما کاری نکرده ایم. همه کاره خداست و همه کارها برای خداست.

هادی علاقه زیادی به شهید ابراهیم هادی داشت و همیشه جلوی موتورش یک عکس بزرگ از شهید "ابراهیم هادی" نصب داشت.

و در خصلت‌ها خود را خیلی به "شهید هادی" نزدیک کرده بود. از خصوصیات بارز دیگر هادی کمک پنهانی به نیازمندان چه در ایران و چه در عراق بود که این از اظهارات بعضی نیازمندان بعد از شهادتش روشن شد. او که علاقه بسیاری به شهادت و امام هادی (ع) داشت. بیست و ششم بهمن ماه سال 1393 در سامرا به شهادت رسید. پیکر این شهید والامقام در بهشت زهرا تهران آرام گرفته است.

انتهای پیام/