مادرم؛ خدا را شكر كن كه دومين جوانت را در راه خدا دادى
به گزارش خبرنگار نوید شاهد تهران بزرگ، شهید "رضا آجدانی" بیستم فروردین ماه سال 1346 در تهران دیده به جهان گشود. پدرش صفر و مادرش سیمین نام داشت. او مجرد و تحصیلاتش را تا مقطع سیکل ادامه داده بود. پس از حضور در جبهه بیست و یکم اردیبهشت ماه سال 1361 در خرمشهر به شهادت رسید. پیکر این شهید والامقام در بهشت زهرا تهران آرام گرفته است. خانواده شهید آجدانی چهار فرزند پسر داشتند که دو فرزند آن ها در جبهه به شهادت رسید. در ادامه وصیت‌نامه شهید والامقام "رضا آجدانی" را می‌خوانید.
متن این وصیت‌نامه به شرح ذیل است:
«بسم الله الرحمن الرحيم»
«من المومنين رجال صدقوا ما عاهدواالله عليه فمنهم من قضى نحبه من ينتظر و ما بدلوا تبديلا»
«اكنون كه قلم در دست گرفته‌ام و مى خواهم بعد از شهادتم يادگارى و وصيتى از خود به تمام خانواده ام و دوستانم و تمام امت حزب الله به جا بگذارم.
«صحبتم را با مادر عزيزم كه 18 سال برايم زحمت كشيده تا به اينجا رسیدم. با اميد به ديار عاشقان شروع مى كنم. مادر عزيزم اگر ديدى پسرت را بى سر و يا در خون غلطان آوردند، مبادا ناراحت و يا گريان شوید بلكه خدا را شكر كن كه دومين جوانت را در راه خدا دادى و افتخار كنى كه پيش امام حسين (ع) روی سفيد خواهى بود و جوابى دارى كه به خدا و تمام ائمه در آن دنيا بدهید.
دوست دارم هر وقت به ياد من افتادى امام را دعا كنى و اگر گريان شدى به ياد امام حسين (ع) گريه كنىد كه جوانى مانند على اكبر را فدا كرد و اگر به ياد عروسيم افتادى دوست دارم بعد از شهادتم نقل بر سر مردم بپاشى تا اين شهادت مرا عروسى باشد. مادر جان در همين جا سخن را با تو تمام مى‌كنم ولى در آخر مى‌خواهم مرا حلال كنى و امام را دعا كنى و صبور باشى تا من هم راحت باشم.
و اما تو پدر عزيزم افتخار كن كه دومين پسرت را هم دادى و مى دانم اگر امام بخواهد دو پسر ديگر را نيز خواهى داد اما پدر جان من كه نتوانستم زحمات تو را جبران كنم چون بازنگشتم ولى مى‌خواهم پدرم به جاى غمگين شدن اسلام را يارى كند با صبر كامل و كمک به رزمندگان و دادن تمام خانواده اش خلاصه پدر عزيزم مرا ببخش چون نمى توانستم بيشتر از اين صبر كنم.
و اما شما خواهران و برادران عزيز اميدوارم كه با عمل بيشتر به فرامين الهى برادرتان را خوشحال كرده باشيد و سعى كنيد در دورى من غمين نباشيد. تا دشمنان به ظاهر دوست ما كور شوند. سخنم را با شما نيز تمام مى كنم و در آخر از تمامى كسانى كه از بنده حقير ناراحتى ديده اند بخشش مى طلبم و مى خواهم كه امام و رزمندگان عزيز را فراموش نكنند و تا مى توانند به حال عزيزان در جبهه و امام دعا كنند. اگر چه زندگى زيباست اما بهر یک انسان شهادت اولين گام است، بهر زندگى كردن. خدا فرموده در قرآن شهيدان در جهان بنيانگذار خشت كاخ زندگى هستند. شهادت قله رفيع انسانيت است شهادت رمز پيروزى اسلام و ايمان است.»
انتهای پیام/
