شهید «سعيد آذری» پسری با استعداد بود و شغل معلمی را خيلی دوست داشت. با اینکه کودک بود اما آرزو داشت در آينده معلم شود تا به جامعه خدمت کند و به بچه های مناطق محروم سواد خواندن و نوشتن را بياموزد.
«با عجله خود را به سردخانه رساندم ولی شدت جراحات به حدي بود که نتوانستم فرزندانم را بشناسم. نا اميد شده بودم که يک دفعه چشمم به پای يکی از بچه ها افتاد...» ادامه این خاطره ی به جا مانده از زبان پدر شهید "سعید آذری" را در پایگاه اطلاع‌رسانی نوید شاهد آذربایجان شرقی بخوانید.