جمشیدی

«عزیز جمشیدی » جانباز ۴۵ درصد ایلامی از حضورش در جبهه چنین می‌گوید: از همان دوران ابتدایی با ذوق و شوق فراوان و با اصرار خودم وارد جبهه شدم، جبهه پر از خاطرات تلخ و شیرین برای رزمندگان بود. ابتدا وارد جبهه چنگوله شدم در عملیات‌های زیادی شرکت داشتم، بعد از مدتی فرمانده دسته، فرمانده گروهان، راننده رزمندگان بودم، سال ۱۳۶۲ از ناحیه پا مجروح و بعد از آن چندین مرتبه مجروحیت، سال ۱۳۶۶ در سلیمانیه عراق شیمیایی شدم. در ادامه فیلم این مصاحبه ببینید.

سعى كنيد عناصر فرصت طلب و شيطان صفت وارد سپاه نشوند، مواظب باشيد دست به سازش با اين سياست بازان ندهيد و هميشه سياست مدار باشيد نه سياست باز .

احساس می کنم که همه چیز از همه طرف متوجه من شده است، آسمان بر من تنگ شده است گویا زمین از وجود من احساس سنگینی می کند، کوهها دارند بر من می خندند، خورشید در صبحدم با حالت عجیبی به من نظر می افکند، شب ستارگان در گوش هم چیزی می گویند، احساس های عجیب و غریبی در خود می بینم، عاشق خدایم خیال می کردم گریه ای که در شبها می کنم برای اوست.