شهید ذبیح الله میرزایی در وصیت نامه اش می نویسد: دلم می خواهد که با شور حسینی، بسان حر نام آور بمیرم، دلم خواهد چو میثم بر سردار، به عشق ساقی کوثر بمیرم.
با کافران جهاد کنید تا فتنه و فساد از روی زمین بر طرف شود و همه جا را دین خدا باشد. در این شرایط است که انسان می تواند بعنوان موجودی با اراده و انتخابگر به مسئولیت خود که همان دفاع از حقّ است پی ببرد.
«شهيد سيد نقی حسينی» در وصیت نامه اش می نگارد؛ خانواده ی عزيزم و برادر غيرتمندم با توجه به ايمانی كه در شما سراغ دارم مطمئن هستم اگر خداوند شهادت را نصيب اين حقير كند روحيه ی انقلابی و رزمندگی شما بيشتر خواهد شد.
ما را جوان ناکام ندانید! زیرا؛ عروس ما گلوله های دشمن، لباس دامادی ما کفن، آرایش و زیبائی ما خون، عشق ما خداوند و لذّت ما افتخار شهادت. فرزندان بوجود آمده از این عشق ادامه دهندگان راه انبیاء هستند. از خداوند می خواهم که مرا در جهادی بزرگتر (جهاد با نفس) پیروز گرداند.