زندگینامه شهید مصطفی جعفر پوریان
در حمله والفجر هشت بود که بر اثر بمب شیمیائی مجروح شد و پس از مدتی درمان و مراقبت چشم‌های ایشان مقداری بهتر شد و در فروردین ماه سال 1365 بود که مجدداً به جبهه رفتند و در تاریخ نهم اردیبهشت 65 در جزیزه مجنون توسط خمپاره به شهادت رسیدند.
به گزارش نوید شاهد تهران بزرگ؛ شهید مصطفی جعفر پوریان / سوم دی 1344 ، در شهرستان تهران چشم به جهان گشود. پدرش جعفرعلی، كارگر بود و مادرش فاطمه نام داشت. تا پایان دوره متوسطه در رشته تجربي درس خواند و دیپلم گرفت. به عنوان بسیجي در جبهه حضور يافت. نهم ارديبهشت 1365 ، با سمت تخربچی در جزیره مجنون عراق بر اثر انفجار بمب شهيد شد. مزار او در بهشت زهرای زادگاهش واقع است.

از تولد تا شهادت؛

مصطفی جعفر پوریان فرزند جعفر علی دارای شماره شناسنامه 3174 صادره از تهران در تاریخ سوم دی ماه 1344 در خیابان تیموری کوچه عابدینی چشم به جهان گشود. وی دوران ابتدائی را در دبستان ولایت فقیه (امیرکبیر شماره یک) واقع در خیابان سلیمانیه گذراند و دوره راهنمائی را مدرسه موسوینیا واقع در خیابان 16 متری امیری گذراند.

که در اواخر سال دوم راهنمائی بود که بعلت علاقه و استعداد فوق‌العاده ایشان،از طرف آموزش و پرورش وی را با مرکز تیزهوشی (کودکان استثنایی) یافت آباد معرفی کردند و سال سوم را در مرکز تیزهوشی کودکان استثنائی گذراندند. دوران نظری را در دبیرستان شهید حسن قدمی (دکتر نصیری) گذراند و موفقیتهای بسیاری کسب نمودند. و در قبل از انقلاب نیز در مسجدچهارده معصوم (ع) واقع در خیابان 16 متری امیری خیابان شهید رضوان فعالیت داشت و در کتابخانه آن مسجد مشغول بکار بود و از همان دوران کودکی در جلسات مذهبی شرکت می‌نمود.

و در جلسات قرآن با آن صوت خوششان آیات قرآن را تلاوت می‌کردند و در برنامه های جشن وعزاداری مداح اهل بیت بودند. در سال 1362 بود که برای اولین بار به جبهه نور علیه ظلمت اعزام شدند (از طرف دبیرستان) که در همان مرحله اول به قسمت تخریب فرستادند. وایشان توانستند با فعالیت زیاد و پشتکار خوبی که داشت مسئولیت اردوگاه تخریب قرارگاه کربلا را بعهده بگیرند.

و در بعضی از عملیات مانند بدر، خیبر و والفجر هشت شرکت نمود که در حمله والفجر هشت بود که ایشان بر اثر بمب شیمیائی مجروح شدند که به بیمارستان فارابی تهران اعزام و پس از مدتی درمان و مراقبت چشم‌های ایشان مقداری بهتر شد و وی را به بیمارستان رازی جهت بهبود یافتن پوستشان فرستادند که در اسفند ماه 1364 بود که ایشان مرخص شدند و در فروردین ماه سال 1365 بود که مجدداً به جبهه رفتند و پس از مدتی برای زیارت امام رضا (ع) به مشهد مقدس رفتند و از آنجا نیز دوباره به جبهه بازگشتند و در تاریخ 9/2/1365 در جزیزه مجنون توسط خمپاره به شهادت رسیدند.

منبع: مرکز اسناد بنیاد شهید و امور ایثارگران تهران بزرگ
برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
مطالب برگزیده استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده