از زمین فوتبال تا دانشکده افسری و شهادت

به گزارش نوید شاهد تهران بزرگ؛ شهید حســن آذری، نوزدهم آذر 1331 در شهرســتان تهران چشــم به جهان گشود. پدرش علي و مادرش گلزار نام داشــت. تا پایان دوره کارشناســی در رشته علوم و فنون نظامی درس خواند. سال 1358 ازدواج کرد و صاحب یک پســر شد. به عنوان ستوان یکم نیروی دریایــی در جبهه حضور یافت. چهــارم مرداد 1361 ، در شــلمچه بر اثر اصابت ترکش به قلب، شهید شد. مزار او در بهشــت زهرای زادگاهش قرار دارد. برادرش بهروز نیز شهید شده است.

خانواده پر جمعیت

حسن در خانواده ای پرجمعیت پرورش یافت و سومین فرزند خانواده بود. ده سالش بود که پدر خود و دوزاده سالگی مادر خود را از دست داد و سرپرستی او و دیگر خواهران و برادرانش را برادر بزرگتر آنها رضا آذری، که خود نیز دارای زن و فرزند بود به عهده گرفت. با گذشت زمان و تولد فرزندان برادرش بر تعداد افراد خانواده افزوده می شد. با حرفه خیاطی، تمام دوران مشقت بار زندگی اش را با سختی فراوان، پشت سر گذاشت و افرد خانواده را به نحو شایسته، تربیت و با سلامت اخلاق به جامعه تحویل داد؛ البته در این بین باید از زحمات و حُسن سلوک و تقوای همسر ایشان، که برای کلیه افراد خانواده وظیفه مادری را در حد کمال انجام داده تقدیر نمود.

علاقه وافر به فوتبال

شهید آذری، چهار برادر و دو خواهر داشت. او جوانی با اخلاق و بسیار محجوب بود و در عین سلامت خلق و حلم، از سلامت جسمانی نیز برخوردار بود. در رشته­ های مختلف ورزشی فعالیت داشت. به ورزش فوتبال بیشتر از رشته های دیگر علاقه داشت. در ادامه ورزش فوتبال از تیم­های دبیرستان تا مسابقات استان ها فعایت نمود و عضو تیم بخش نفت شد. توقف وی در رشته فوتبال مصادف بود با ورود او به دانشکده افسری.

ورود به دانشکده افسری

ابتدا در امتحانات ورودی دانشکده پلیس شرکت کرد. با وجود فعالیتهای مختلف ورزشی به علت روابطی که در نظام گذشته وجود داشت، پس از موفقیت در تمامی امتحانات تنها در رشته ورزش نمره نیاورد و رد شد. سرانجام مجددا در سال 1354 در امتحانات ورودی دانشکده افسری شرکت نمود و پذیرفته شد. در مهرماه 1356 از دانشکده افسری فارغ التحصیل گردید و به بندرعباس منتقل شد. از بندرعباس به شیراز انتقال یافت. این، با اوج انقلاب در سال 1357 در شیراز هم زمان بود. در اوج مبارزات انقلابی مردم مسلمان شیراز جزو افسرانی بود که همراه مردم به شهربانی شیراز یورش بردند و اکثراً همراه مردم بودند.

آموزش  به جوانان محل

در پیروزی انقلاب در بیست ودوم بهمن 1357، ایشان در تهران بود. از یکشنبه شب بیست ودوم بهمن و شب بیست و سوم که پادگان ها به دست مردم مسلمان و انقلابی تصرف شد، در محله به سرپرستی و تعلیم جوانان و اهالی پرداختتند؛ اصول حفاظت و مقابله با دشمن و ضد انقلاب را به انقلابیون تعلیم می داد. شهید آذری در آبان سال 1358 با دختری از بستگان نزدیک خود، دختر پسرعمه اش، ازدواج کرد که ثمره این ازدواج پسری است به نام محسن است.

شهید زنده یاد از ابتدای جنگ تحمیلی به تناوب در جبهه وخط مقدم حضور داشت. آخرین بار و برای بار چندم در بیست و دوم تیرماه 1361، از بندرعباس به خرمشهر و جبهه پل نور در خط مقدم، مصادف با حمله رمضان، حضور یافت.

در آستانه شهادت

در سفر آخر سه بار با خانواده یعنی همسر وخواهرش تلفنی صحبت کرد. بار آخر، جمعه اول مرداد، سه روز قبل از شهادتش، تماس گرفت و آگاهی از شهادتش در کلامش مشهود بود. خانواده به خصوص همسر و خواهران را به آرامش و دلداری دعوت نمود. قبل ازعزیمت به جبهه مسئولیت فرماندهی سپاه بندرعباس و تعلیم بسیج به عهده ایشان بود. نظر ایشان، مستند به نقل خودشان که اعتقادشان بود، این بود که چنانچه سپاه و بسیج نبودند هیچ یک از ما زنده نبودیم.

به نقل از همرزمانش صبح روز شهادت قبل از حادثه یکی از افراد تزلزلی در روحیه ­اش پیدا شد و احساس نومیدی در او ایجاد گردید. شهید آذری همگی افراد را گرد آورد و پس از صحبت توجیحی و آگاه نمودن آنها از هدف، روحیه سرباز مذکور را تقویت کرد، تا جائی که هیچ اثری از ضعف روحیه در او باقی نماند.

مرد عمل بود

شهیداز معدود انسانهایی بود که در زندگی به جای شعار و حرف، مرد عمل بود و با شهادتش این امر را به همه کسانی که او را می شناختند ثابت کرد.

منبع: مرکز اسناد بنیاد شهید و امور ایثارگران تهران بزرگ