زندگی نامه شهید "مجتبی احمدی"
به گزارش نوید شاهد تهران بزرگ؛ شهید مجتبي احمدی ، شانزدهم آبان 1349، در شهرســتان تهران چشم به جهان گشود. پدرش حسن، ابزار فروش بود و مادرش شکوه نام داشت. تا دوم متوسطه درس خوانــد. به عنوان بســیجی در جبهه حضور یافت. شانزدهم تیر 1366 ، در ماووت عراق بر اثر اصابت ترکش خمپاره به سر و دست، شهید شد. مزار او در بهشت زهرای زادگاهش قرار دارد. برادرش محمد نیز شهید شده است.
شهید مجتبی احمدی تحصیلات ابتدایی و راهنمایی و دبیرستان خود را از همان ابتدا در مدرسه ی علوی تا سال دوم دبیرستان در رشته ی ریاضی و فیزیک به پایان رسانید. مجتبی به دین و مذهب خیلی اهمیت می داد. وی از همان کودکی نمازهایش را مرتب می خواند. مجتبی در دوران دبیرستان هر روز 2 جزء قرآن را می خواند و هر 15 روز یک ختم قرآن می کرد. وی در نیمه های شب مشغول به خواندن نماز شب می شد. مجتبی و محمد، برادرش، به اتفاق بقیه دوستان محله هیاتی تشکیل داده بودند که در ایام محرم به عزاداری مشغول می شدند. شهید علاوه بر اینکه به کتاب و کتابخوانی علاقه ی فراوانی داشت در هنر قالی بافی هم مهارت داشت. او علاقه ی فراوانی به کتاب و کتابخوانی داشت.
مجتبی اخلاق بسیار خوب و مهربانی داشت و او هیچ گاه به کسی آزار نمی رساند و دائما به دیگران، مخصوصا پدر و مادر و خواهر و برادرش محبت می کرد و به آنها احترام می گذاشت. او فوق العاده شجاع و نترس بود و در راهپیمایی ها و پخش اعلامیه ها و نگهبانی از مسجد محله در هنگام شب کوتاهی نمی کرد.
شهید مجتبی احمدی خصوصا در وصیت نامه اش به رفتن به راهپیمایی ها و نماز جمعه تاکید کرده است. این جوان بسیجی پس از مدت ها تلاش و فعالیت در پایگاه بسیج مالک اشتر و مسجد محله سرانجام عازم جبهه های نبرد شد. وی پس از یک سال حضور مدارم در جبهه، سرانجام در تاریخ پانزدهم تیر ماه سال 66 (هـ.ش) در منطقه ی عملیاتی ماروت بر اثر اصابت تیر در سفید ران مجروح شده و پس از انتقال وی به بیمارستان تبریز در تاریخ شانزدهم تیر ماه سال 1366 به افتخار شهادت در راه خدا رسید.
پیکر پاک شهید مجتبی احمدی در بهشت زهرای تهران واقع در گلزار شهدا قطعه ی 26 به خاک سپرده شده است.
منبع: مرکز اسناد بنیاد شهید و امور ایثارگران تهران بزرگ
