زندگینامه شهید "جعفر استیری"؛ مربی بسیج پایگاه نجف / شهادت در سجده
به گزارش نوید شاهد تهران بزرگ؛ شهید جعفر اســتيری، پانزدهم شهریور 1338 ، در شهرستان سبزوار چشم به جهان گشود. پدرش صفرعلي و مادرش بتول نام داشت. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند. کارگر بود. سال 1362 ازدواج کرد و صاحب یک پسر و دو دختر شد. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. هجدهم تیر 1365 ، با سمت فرمانده دسته در مهران توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت ترکش شهید شد. مزار او در بهشت زهرای شهرستان تهران واقع است.
شهید جعفر استیری تا کلاس چهارم ابتدائی در خود استیر درس خواند، سپس به اقتضای شغل پدرش به تهران آمدند. بعد از اتمام درس علاقه فراوانی به ورزش های رزمی از جمله کاراته نشان دادو تا مرز استادی، یعنی دریافت کمربند مشکی، پیش رفت؛ ولی به علت مصادف شدن با سربازی از دریافت آن محروم شد.
یکسال را در بندرعباس، در کشتی به خدمت سربازی مشغول بودند، تا اوایل انقلاب اسلامی، بنا به دستور امام، که سربازها باید فرار کنند، ایشان به تهران آمدند ودر کلانتری 21 محل فعلی سکونت خانواده شان، به پاسداری مشغول شدند و بعد از چند ماه کارت پایان خدمت را دریافت کردند.
بعد از یکسال که کمک کار پدر بودند، ازدواج کردند؛ ثمره این ازدواج دو دختر به نام فائزه و راهله و یک پسر به نام علی است. بعد از ازدواج در شرکت کف داروگر استخدام شدند، که مصادف با اوایل جنگ بود.
دختر بزرگش 8 ماهه بود که به جبهه رفتند. در جبهه ایلام، بوکان، اسلام آباد غرب، فکه، سومار و جزیره مجنون حضور داشتند. در والفجر مقدماتی مورد اصابت ترکش قرار گرفتند، دوبار در فکه مجروح شدند و مدتی را به مداوا خود پرداختند. ایشان مربی بسیج پایگاه نجف اشرف نیز بودند. در بیشتر مواقع برای تمرین به اردو می رفتند و به تمرین کاراته هم ادامه می دادند.
نوزدهم فروردین 1365، مجددا برای سه ماه به جبهه اعزام شدند. 45 روز در فاو بودند؛ بعد از مرخصی به تهران بازگشتند. در عملیات کربلای 1 جسارت و مهارت زیادی از خود نشان دادند. بعد از پایان عملیات، برای انجام فریضه نماز، به پشت خط باز می گردند؛ در حال سجده بودند که مورد اصابت خمپاره 60 قرار میگرند که به پشت، سر و پهلو اصابت کرده بود و بدیل ترتیب در تاریخ هجدهم تیر 1362 به شهادت رسید.
منبع: مرکز اسناد بنیاد شهید و امور ایثارگران تهران بزرگ
