کسب علم انتهایی ندارد
به گزارش نوید شاهد تهران بزرگ؛ شهید عطاالله امينی، 1312، در روســتاي فیل آباد تابعه چهارمحال و بختیاری چشم به جهان گشود. پــدرش امان الله و مادرش طوبا نام داشــت. تا پایان دوره کارشناسی در رشته حقوق درس خواند. وکیل دادگستری بود. سال 1334 ازدواج کرد و صاحب دو پسر و یک دختر شد. بیست و ششم آبان 1359 ، در بمباران هوایی اهواز به شهادت رســید. مزار او در بهشت زهرای شهرستان تهران واقع است.
شهید امینی در خانواده ای متدین و اصیل چشم به جهان گشود. دوران تحصیلات ابتدایی را در زادگاهش سپری کرد و برای ادامه تحصیل به شهرهای اصفهان و سپس به مازندران رفت. از آنجایی که به شغل معلمی علاقه داشت به دانشسرای مقدماتی راه یافت و پس از اخذ دیپلم وارد آموزش و پرورش شد. چند سالی در دبیرستان به تعلیم و تربیت دانش آموزان پرداخت. در سال 1334 تقاضای انتقالی به شهرستان اهواز را کرد. پس از عزیمت به این شهر تشکیل خانواده داد و ازدواج نمود.
او به استعدادها و توانایی های بالقوه موجود در بطن انسان ها باور داشت؛ معتقد بود که بایستی با کار و تلاش این استعدادهای بالقوه را به مرحله ظهور رساند و انسان نباید هیچگاه از کار و تلاش باز ایستد.
همچنین به این کلام پیامبر که فرمودند: ز گهواره تا گور دانش بجوی، به خوبی واقف بود. بر این اعتقاد بود که نبایست هیچگاه از تحصیل علم باز ایستاد و انسان هر زمان تصمیم به تحصیل بگیرد می تواند در راه کسب مدارج علمی موفق و سربلند باشد.
هدف از خدمتش فقط در تدریس خلاصه نمی شد؛ بلکه بر این باور بود که یک معلم خوب باید در عین حال پدری خوب و مهربان باشد تا بتواند شاگردانی مسلمان، با اراده و باوجدان بار آورد. به گفته شاگردانش همیشه قبل از شروع درس آن ها را نصیحت می کرد و به درس خواندن تشویق می نمود.
بعد از سال ها تلاش و فعالیت در دبیرستان های اهواز ،با داشتن سه فرزند تصمیم به ادامه تحصیل گرفت و برای تحقق خواسته هایش به تهران مهاجرت کرد. پس از شرکت در آزمون سرتاسری در رشته حقوق پذیرفته شد. پس از آن روزها به دبیرستان می رفت و تدریس می کرد و شب ها نیز به دانشکده می رفت و درس فرا می گرفت.
در به جا آوردن فرایض دینی اش مقید بود و هیچگاه نماز و روزه اش ترک نمی شد. اخلاق و رفتارش نمونه و اسوه بود. پدری خوب و فداکار برای فرزندانش و مردی مهربان و وفادار برای همسرش بود. پس از فراغت از دانشگاه دوباره به اهواز برگشت و بعد از یکی دو سال تدریس در آموزش و پرورش بازنشسته شد. پس از آن به مدت سه سال دوره کارآموزی وکالت را به اتمام رساند و با تلاش و جدیت تمام در آزمون های این مرحله از زندگی اش سربلند بیرون آمد. چون نمی خواست وکیل رسمی دادگستری شود به وکالت آزاد روی آورد و دفتری برای محل کار خود انتخاب کرد. در دوران وکالتش همواره مدافع حقوق مستضعفان و محرومان بود. تا آنجایی که در توان داشت به مردمی که به کمک احتیاج داشتند یاری می داد.
