شهیدی که همیشه صوت قرآنش از خانه به گوش می‌رسید

به گزارش خبرنگار نوید شاهد تهران بزرگ، شهید "جهانبخش بیابانی" ششم شهریور ماه سال 1346 در سراب دیده به جهان گشود. پدرش علی و مادرش باغداگل نام داشت. او که تحصیلاتش تا مقطع پنجم ابتدایی بود. و برای انجام خدمت سربازی از سوی ناجا به سربازی اعزام شد. و در بیستم دی ماه سال 1364 در منطقه آبادان به شهادت رسید. پیکر این شهید والامقام در بهشت زهرا آرام گرفته است.

شهید بیابانی در جوانی، سرپرستی خانواده را به عهده داشت. و پسری بی نهایت مهربان مومن و آقا به معانی تمام بود. او با وجود این که در سن پانزده سالگی پدرش را از دست داد، ولی به خوبی از عهده مشکلات زندگی برمی‌آمد و مادر پیر و خواهرش را سرپرستی می‌کرد. و با دستفروشی امرار معاش می کرد، و مخارج زندگی‌شان را تامین می‌کرد. صدای صوت نماز و قرآن او همیشه از خانه به گوش می‌رسید و در راهپیمائی‌ها شرکت می‌کرد.

هیچ وقت به هیچ کس بی احترامی را نمی‌کرد. و جوانی بی ریا و خالی از هر گونه نیرنگ بود. مادرش را به قدری دوست داشت که وقتی او برای امرار معاش کار می کرد، می‌گفت مادر من ترا نمی بخشم که کار می کنی من که هنوز نمرده ام و تا من زنده ام هرگز نباید کار کنی و او خودش برای خدمت به سربازی داوطلب رفته بود و همیشه عاشق شهید شدن بود که آخر هم به مرادش رسید.

در آخرین سفر که آمده بود با وجود اینکه خودش مریض شده بود، داروهایش را نخورد و به مادر و خواهرش که مریض شده بودند داد. و من این را می‌دانم که هر کس پاک و بی گناه است، شهید می‌شود و هر قطره خون آن‌ها ارزش اخروی دارد که به امید به پروردگار این خون‌های پاک از بین نرود.

انتهای پیام/