از قطعه ۴۲ بهشت زهرا (س) تا دشت نینوا

به گزارش نوید شاهد تهران بزرگ، روز جمعه سیزدهم تیرماه ۱۴۰۴ وقتی به قطعه ۴۲ نزدیک شدم، غمی سنگین و ملموس در هوا موج می‌زد. اینجا جایی است که پیکر شهدای حمله ناجوانمردانه رژیم صهیونیستی به خاک سپرده شده‌اند، از کودک ۲ ماهه و ۸ ساله تا زنان و مردان بی گناه، از امدادگر هلال احمر تا جوان تازه داماد . هر قدم که برمی‌داشتم، صحنه‌ای از درد و اندوه پیش چشمم نقش می‌بست.

زنی در کنار مزار همسرش که با چشمانی اشکبار زمزمه می‌کرد: «عزیز دلم چند روز است صدایت در خانه نمی‌آید» انگار هنوز باور ندارد که دیگر پاسخی نخواهد شنید.

دختر و پسر کوچکی که با دستان لرزان، گل‌ها را بر سر مزار پدرشان پرپر می‌کردند. نگاه معصومشان پر از سوال بود، سوالاتی که شاید هرگز پاسخی نخواهند یافت .

مادری که بالای قبر فرزندش لالایی می‌خواند، گویی می‌خواهد با این آخرین هدیه، خوابی آرام برای کودکش بخرد .

تازه عروسی که امشب سالگرد ازدواجش بود، اما به جای جشن و شادی، کنار قبر همسر پاسدار جوانش حلقه‌ای از گل گذاشته بود. نگاهش به عکس همسرش روی سنگ قبر، پر از عشق و وفایی بود که مرزهای زندگی و مرگ را درنوردیده بود .

خواهران و برادرانی که آرام آرام اشک می‌ریختند و با عکس روی مزار حرف می‌زدند، گویی هنوز می‌توانند صدایشان را بشنوند .

 در میان این صحنه‌ها، ناگهان خاطره کربلا در ذهنم زنده شد. همانگونه که یاران امام حسین(ع) یکی پس از دیگری به سوی قتلگاه می‌شتافتند، اینجا نیز هر کس به سوی عزیز از دست رفته‌اش می‌دوید. تفاوتی نداشت که شهید، کودک باشد یا پیر، زن باشد یا مرد، همه با همان عشق و ایثاری به استقبال مرگ رفته بودند که اصحاب اباعبدالله(ع).

قطعه ۴۲ امروز نه فقط یک گورستان، که صحنه‌ای از عشق و وفاست. عشقی که در سایه جنایت رژیم صهیونیستی شکوفا شده و وفایی که مرزهای زمان و مکان را درنوردیده است. اینجا جایی است که مادران، پدران، همسران و فرزندان بسیاری در سوگ نشسته‌اند و جای خالی عزیزانشان قلبشان را می‌فشارد. اما در پس این غم بزرگ، امیدی نهفته است. امیدی که از خون شهدا می‌روید و در دل بازماندگان جوانه می‌زند. همانگونه که قیام امام حسین(ع) به ظاهر شکست خورد اما تا ابد زنده ماند، این شهدا نیز هرچند جسمشان در خاک آرمیده، اما روحشان در تاریخ این مرز و بوم جاری خواهد بود.

امروز قطعه ۴۲ بهشت زهرا، نه فقط محل دفن شهدا، که نمادی است از مقاومت ملتی که در برابر ظلم سر فرود نمی‌آورد. همانگونه که کربلا تا ابد زنده است، این قطعه نیز تا همیشه در یادها خواهد ماند.

"السلام علیک یا ابا عبدالله الحسین و علی الارواح التی حلت بفنائک، و علی الشهداء الذین بذلوا دمائهم فی سبیل الله"