شهیدی که برای شهادت، دست از تلاش برنداشت
به گزارش خبرنگار نوید شاهد تهران بزرگ، شهید "اصغر فلاح پیشه" سیزدهم بهمن ماه سال 1345 دیده به جهان گشود. او که متاهل و دارای سه فرزند دو دختر و یک پسر است. او که دانشجوی رشته امور فرهنگی و بازنشسته سپاه پاسداران بود. با وجود اینکه جانباز 25 درصد بود و در دوران دفاع مقدس نیز رشادتهای گوناگونی داشت. اما همچنان دست از آرمانهای خود برنداشت و در دی ماه سال 1394 به سوریه اعزام شد. طولی نکشید و در بیست و دوم بهمن ماه همان سال یعنی یک ماه پس از حضورش در سوریه، بر اثر اصابت تیر به پاهایش مجروح میشود و در همان حین گروه تکفیری داعش او را به اسارت میبرند و هنوز پیکر او به وطن بازنگشته و مفقود الاثر است.
زندگینامه به روایت همسر شهید اصغر فلاح پیشه:
شهید فلاح پیشه بسیار به خانواده اهمیت میداد و خواهر و بردارهایش را خیلی دوست داشت. بسیار به مادرش احترام میگذاشت و به فامیل اهمیت می داد. مردم دار بود و در هر جمعی که بود اگر با جوانها بود، مثل جوان ها رفتار می کرد و با جوان ها خیلی جور بود. با آنها امروزی رفتار می کرد و همه را جذب خود می کرد.
همچنین اگر با سالمندان بود مثل خودشان رفتار می کرد. دست خیر داشت و تا آن جایی که میتوانست به همه کمک میکرد و اگر خودش نمیتوانست از دیگران کمک میگرفت. از چند نفر کمک می گرفت و برای مثال برای فردی جهیزیه جور می کرد یا مشکل مالی شان را حل می کرد.اگر خرابهای را تحویل او میدادی آباد تحویل می گرفتی.همیشه دنبال کارهای سخت بود و در پی راحتی نبود.
حاجی 5 سال در عتبات بود و همیشه از ما دور بود و زندگی مان به این شکل بود که تقریبا بیشتر وقت ها کنار ما نبود. از ابتدای زندگی چه آن وقت که داشتیم بچه دار میشدم، همیشه منطقه بود و من تنها بودم و چه آن وقتهایی که بچه ها بزرگ شده بودند و جنگ تمام شده بود.
دائم به خاطر شغلش در ماموریت بود و باز هم تنها بودم. بعد از آن هم چون جانباز جنگ بود، زود بازنشسته شد و بعد وارد بسیج شد و در کارهای ساخت و ساز بسیج شرکت می کرد. بعد از آن هم به عتبات رفت و از سال 79 در کاظمین بود و سالی 4 ماه تقریبا آن جا بود و سرانجام در بیست و دوم بهمن ماه سال 1394 یعنی یک ماه پس از حضورش در سوریه، بر اثر اصابت تیر به پاهایش مجروح میشود و در همان حین گروه تکفیری داعش او را به اسارت میبرند و هنوز پیکر او به وطن بازنگشته و مفقود الاثر است.
انتهای پیام/