بعد از شهادت من بی تابی و گریه نکنید
به گزارش خبرنگار نوید شاهد تهران بزرگ، شهید مدافع حرم "حمید عزیزی" یکم مهرماه سال 1361 در تهران دیده به جهان گشود. پدرش محمد نام داشت. او که پاسدار سپاه پاسداران بود پس از حضور در سوریه یازدهم مردادماه سال 1392 در جبهه مقاومت در سن سی و یک سالگی به شهادت رسید. در ادامه وصیتنامه این شهید والامقام را می‌خوانید.
بسم الله الرحمن الرحیم
کلُ شّی هالکُ الا وّجهه
همه چیز ازبین می رود جز ذات پروردگار
«باسلام و صلوات بر آخرین ذخیره الهی بر روی زمین حضرت مهدی (عج الله تعالی فرجه) و نجات بخش بشریت از ظلمت و گمراهی و باسلام و درود و آرزوی طول عمر برای نائب برحقش امام خامنه ای(حفظه الله)
خداوندا تو شاهدی که دوست داشتم همیشه سرباز راستین برای ولایت باشم؛ تو شاهدی که دوست داشتم بسیجی وار زندگی کنم. و اینک که به سوی تومی آیم امیدی جزکرم و عفو و بخشش تو ندارم.
ما را امید عفو تو مغرور کرد و بس گرشد خطا بدین سخن بی ریا ببخش
امروز دوشنبه ساعت ۸شب دوست داشتم چند کلمه ای به عنوان وصیت از خودم داشته باشم. در دلم حرف های زیادی برای گفتن دارم اما توان به قلم آوردن آنها را ندارم.
دوست داشتم آقای خودم را حضرت حجة بن الحسن (علیه السلام) را می دیدم دوست داشتم یک بارهم که شده آقا را می دیدم و بعد از این دیار فانی رخت برمی بستم. آن سفر کرده که صد قافله دل همره اوست هرکجا هست خدایا به سلامت دارش.
به تمام دوستان و آشنایان و تمام کسانی که این وصیت نامه را می خوانند بگویید هرکاری که می توانند بکنند تا مبادا آقا لحظه ای از آنها دلگیر و ناراحت شوند.
ازتمام دوستان و آشنایان تقاضا می کنم نگذارند رهبر انقلاب تنها و مظلوم بماند. به پدر و مادر هم سفارش می کنم که در رفتن من بی تابی وگریه نکنند که این راهی است که همه می پیمایند و برای من طلب استغفار و بخشش از درگاه الهی بکنید.
به خواهرم توصیه می کنم که حجاب اسلامی خود را حفظ کرده و در تربیت اسلامی فرزندانش کوشا و صبور باشد. همچنین به برادرم نیز درمورد انجام فرامین و دستورات اسلامی توصیه موکد دارم.
درخاتمه از پدر و مادرم حلالیت می طلبم و از آن ها طلب بخشش دارم. ان شاءالله که مرا ببخشید.
ای خسرو خوبان نظری سوی گدا کن رحمی به من سوخته بی سر و پا کن
انتهای پیام/
