شهیدی که سه مزار دارد
به گزارش نوید شاهد تهران بزرگ، شهید «علیاصغر کریمی» متولد 16 اسفندماه سال 60 و از بسیجیان گردان 119 امام حسین(ع) ناحیه ابوذر بود که در اسفندماه سال 88 ازدواج کرد. شهید علی اصغر کریمی که چندین بار داوطلبانه برای دفاع از حریم اهل بیت(ع) عازم عراق و سوریه شده و مجروح شده بود، چندی پیش مجدداً برای دفاع از حریم اهل بیت(ع) راهی عراق شد و در سن ۳۵ سالگی در هفتم اسفندماه ۱۳۹۵ در جریان آزادسازی موصل به دست تروریست‌های تکفیری به شهادت رسید و بدن او هنگام شهادت پاره پاره شده بود و هر تکه از بدن او را که پیدا کرده‌اند در جایی به خاک سپرده‌اند. او حالا سه مزار دارد. بدنش ارباً اربا شد. تنها یک پای او در قطعه ۵۰ بهشت زهرا (س) دفن شده است و در جریان آزادسازی موصل، سر و دو دست او را پیدا کردند که طبق وصیتش در وادی‌السلام نجف دفن کردند. مدتی بعد، تکه‌ای از استخوان کمر شهید در محل شهادتش پیدا شد که همان‌جا دفن شد.
شهادت پسر، افتخار مادر
مادر شهید کریمی کنار مزار پسرش با آرامشی وصف‌ناپذیر ایستاده بود و با زائران گفت‌وگو می‌کرد. به او نزدیک شدم و خواستم از پسر شهیدش بگوید. به تصویر علی اصغرش نگاهی پرغرور انداخت و گفت: «علیاصغر از کودکی عاشق قرآن بود و همیشه به دیگران کمک می‌کرد. می‌گفت: مامان، کار خوب را نباید برای کسی توضیح داد، چون ریا می‌شود.»
در لابه‌لای صحبت به فرزند شهید بودن خودش اشاره کرد. متوجه شدم پدر ایشان از شهدای جاویدالاثر دفاع مقدس هستند. با حالتی خاص به من گفت: «پدر من مزار ندارد. برای همین هر وقت دلم می‌گیرد به یادش به قطعه ۴۰ کنار شهدای گمنام می‌روم. کنار فانوس‌ها در جوار مزار شهیدی گمنام می‌نشینم و فاتحه‌ای می‌خوانم.»
مادر با لبخندی آمیخته به افتخار ادامه داد: «پسرم می‌خواست راه پدربزرگ شهیدش را ادامه دهد. علیاصغر همیشه می‌گفت آرزویش شهادت است. همین هم شد.»
پسرم سه مزار دارد!
شهید کریمی در سال ۱۳۹۵ به دست داعش به شهادت رسید و بدنش ارباً اربا شد. مادرش با صدایی آرام و محزون توضیح داد: «تنها یک پای او را برای ما آوردند و در قطعه ۵۰ بهشت زهرا (س) دفن کردند. مدتی بعد، خبر رسید که در جریان آزادسازی موصل، سر و دو دست او هم پیدا کردند. دوستانش طبق وصیتش که می‌خواست در وادی‌السلام به خاک سپرده شود تکه‌های بدنش را تا نجف بردند و آنجا دفن کردند. قصه پسر من به اینجا ختم نشد، چراکه مدتی بعد، تکه‌ای از استخوان کمر او در محل شهادتش پیدا شد. آن تکه استخوان را هم همان‌جا دفن کردند. این شد که علیاصغر من امروز سه مزار دارد؛ یکی در بهشت زهرا (س) یعنی همین قطعه ۵۰، دیگری در وادی‌السلام و سومی در مقتلش، در مدرسه‌ای که در آنجا شهید شد.»
این خاک از اول بهشت بود
گلزار شهدای بهشت زهرا (س)، امروز دیگر تنها مکانی برای یادبود نیست؛ بلکه مأمنی است برای خانواده‌هایی که در غم و افتخار، هم‌زمان آرامش می‌یابند. شهید علیاصغر کریمی و دیگر شهدای مدافع حرم، میراث‌دار ایثاری هستند که نه تنها برای خانواده‌هایشان، بلکه برای همه مردم ایران، یادآور ارزش‌های والای انسانی و اسلامی است.
