برای کمک می دوید که به شهادت رسید
به گزارش نوید شاهد تهران بزرگ؛ شهید ربابــه احمديــان، پنجم بهمن 1325 ، در شهرســتان تهران چشم به جهان گشود. پدرش سیدحسین و مادرش خیرالنســا نام داشت. تا پایان دوره ابتدایــی درس خواند. خانه دار بود. ســال 1352 ازدواج کرد و صاحب دو پســر و یک دختر شد. هفدهم شهریور 1357، در کرمــان هنگام تظاهرات توســط عوامل رژیم شاهنشــاهی بر اثر اصابت گلوله شهید شــد. مزار او در بهشت زهرای همان شهرستان واقع است.
خانواده شهید ربابه احمدیان در دهات زندگی می کردند. پدرش کارگر بنا بود و به علت کهولت سن دیگر قادر به کار کردن نبود. ربابه یکی از سه فرزند این مرد شریف بود که در دوره انقلاب به شهادت رسید.
از ایشان دو پسر و یک دختر به یادگار مانده است. همسرش که در قصاب خانه تهران کله و پاچه سفید می کرد سه سال بعد، در لواسان تصادف و فوت نمود.
پسر بزرگ شهید در سپاه استخدام و درسش تمام شد. دخترش هم درسش را همانند برادرش ادامه داد. شهید احمدیان روز هفدهم شهریور 1357 زمانی که برای کمک به زخمی های حادثه، در حال رساندن دارو به بیمارستان بود، مورد اصابت گلوله قرار گرفت و در خیل تظاهرکنندگان به درجه رفیع شهادت نایل آمد.
