به یاد من باش
به گزارش نوید شاهد تهران بزرگ؛ شهید اکبر احمدی، نوزدهم تیر 1345، در شهرســتان تهران چشــم به جهان گشــود. پدرش ابراهیم، کارگر بود و مادرش سکینه نام داشت. تا پایان دوره متوســطه درس خواند و دیپلــم گرفت. به عنوان بســیجی در جبهــه حضور یافت. بیســتم تیر 1366 با سمت تخریب چي در مریوان توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت ترکش شــهید شد. مزار او در بهشت زهرای زادگاهش واقع است.
متن وصیت نامه شهید به شرح زیر است:
به نام او که همه چیزم اوست، به نام او که زندگیم در جهت اوست، به نام او که زنده به اویم، به نام او که بودنم از اوست رفتنم به سوی اوست؛
احساسش می کنم با قلبم، با ذرهّ ذرهّ وجودم، با تمام سلّولهایم، احساسش می کنم امّا بیانش نتوانم کرد؛ ای همه چیزم، من به یادت هستم تو هم به یاد من باش که بی تو هیچ و پوچ خواهم بود.
اینجانب، اکبر احمدی، فرزند ابراهیم متولد سال 1345، مذهب شیعه، وصیت یا می شود گفت، نصیحت نامه خود را شروع می کنم. اول سلام و درود به آقا امام زمان (عج) و نائب بر حقش امام عزیزمان؛ بعد به همۀ رزمندگانی که برای خاطر خدا و دین خدا از زندگی خود دست کشیده و به جبهه های حق علیه باطل رفته اند سلام می کنم. درود و سلام به روان پاک شهدایی که از جان خود گذشتند و به سوی محبوبشان شتافتند. سلامی به خانواده های شهدا که فرزندان و همسران خودشان را در راه خدا دادند و هم اکنون ایستاده اند تا اگر خدا بخواهد جان خود را هم فدا اسلام و قرآن کنند.
حال سلامی به پدر و مادر زحمتکشم می کنم؛ پدر و مادری که مرا بزرگ کردند و آرزو داشتند که من هم کمکی برای آنها و عصایی در پیری باشم، امّا چه کنم که من نتوانستم آن طور که شاید و باید در خانواده فرد مفیدی باشم. شاید می شود گفت عشقی که من به خدا و اهل بیت داشتم، نمی گذاشت بیشتر در جمع خانواده ام باشم، ولی آنها را خیلی دوست داشتم. در هر صورت به شما التماس می کنم که مرا در آن دنیا خجالت زده نکنید؛ من پیش خوبان شرمنده نباشم.
به برادرم اسماعیل، که برادر بزرگ بنده هستند، سلام می کنم. از شما هم خواهش می کنم که اگر بدی از بنده دیدید، مرا ببخشید؛ از خدا برای شما آرزوی موفقیت می کنم. انشاءالله در خانواده ای که تشکیل داده ای موفّق باشی و همیشه با توکّل به خدا کارهایت را انجام بدهی. در دعاهایتان امام و رزمندگان را فراموش نکن.
منبع: مرکز اسناد بنیاد شهید و امور ایثارگران تهران بزرگ
