جسم و جان خویش را امانتی گرانبها می‌دانست
به گزارش نوید شاهد تهران بزرگ، شهیده «دکتر عزت الملوک کاووسی» فرزند عباسعلی متولد بیست و هشت آبان ماه سال 1337 در خانواده‌ای مذهبی در مشهد چشم به جهان گشود. در سال 1355 به عنوان دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی تهران مشغول به تحصیل شد و در درگیری عليه نظام ستم شاهي در خيابان دریاباری در تاریخ بیست و دوم بهمن ماه 1357 به درجه رفيع شهادت نائل آمد. مزار ايشان در بيمارستان امام رو به روی مركز تصويربرداری واقع شده است.
شهیده عزت الملوک کاووسی در سال ۱۳۳۷ در مشهد به دنیا آمد. پس از اتمام تحصیلات ابتدایی همراه خانواده به تهران آمد و در دبیرستان‌های دکتر فاطمه سیاح، کاخ و هدف تحصیل کرد. بعد از گرفتن دیپلم، در کنکور شرکت کرده و سال ۱۳۵۶ در دانشکده پزشکی دانشگاه تهران پذیرفته شد. از کودکی پرکار بود و زیاد مطالعه می‌کرد. دوران دبیرستان مطالعات مذهبی او سیر انقلابی گرفت. او برای شناخت اسلام اصیل مطالعه‌ای بنیادی داشت. عشق به محرومان و کمک به بینوایان او را به دور افتاده ترین محله‌های شهر می‌کشاند. با کمک هزینه دانشکده و پولی که از خانواده می گرفت، امکاناتی را برای محرومان فراهم می کرد. شهید کاووسی جسم و جان خویش را امانتی گرانبها می‌دانست که خدا چند روزی به او سپرده است و باید سالم و طاهر به او بازگرداند. برای او هدف خدا بود و بس. بهترین پاداشی که ایشان می‌توانستند بگیرند، شهادت بود. شهید عزت‌الملوک کاووسی ملکی به صورت انسانی و فرشته‌ای در لباس بشر بود.
عزت‌الملوک کاووسی همچنان که از نظر علمی مظهر کاملی از اخلاق پزشکی بود، عملا هم نشان داد که از حیث فداکاری در راه انجام وظیفه مقدس پزشکی حتی از جانبازی هم دریغ ندارد. توضیح آنکه در غوغای انقلاب برای نجات جان مجروحان سر از پا نمی‌شناخت و در زیر آتشبار تفنگ و گلوله بدون اندک ترس از کشته شدن، عده زیادی از زخمی‌ها را نجات داد ولی هنگامی که یکی از مجروحان را داخل آمبولانس می‌گذاشت گلوله‌ای از تبار ظلم بدن نازنینش را هدف گرفت و روح معصوم این شهید راه حق به ملکوت اعلی راه یافت و همدم فرشتگان آسمان گردید. در تاریخ بیست و دوم بهمن ماه 1357 به درجه رفيع شهادت نائل آمد. مزار ايشان در بيمارستان امام رو به روی مركز تصوير برداری واقع شده است.
گزیده ای از وصیت نامه شهید
... و اکنون، ای خواهر و برادر بر ماست که خویشتن خویش را شناخته و در یابیم که راهمان چه طولانی، مسئولیتمان چه سنگین و آرمانمان چه والاست، برماست که خدا را بشناسیم و تنها در جستجوی رضای او باشیم تا شایستگَی این را بیابیم که خدا گونه شده و خلیفه او در زمین باشیم بر ماست که راه این شهیدان صدیق را ادامه داده و بهای خون گران قدرشان را از یاد نبریم.
