من عاشق شهادتم

نوید شاهد البرز؛ شهید «حسن ربیعی» که نام پدرش «مجتبی» است در چهارم فروردین ماه 1348، در تهران در یک خانواده مذهبی دیده به جهان گشود. وی بعد از گذراندن دوران کودکی خود در کنار دامان پر مهر و محبت مادر و بعد از اینکه به سن هفت سالگی رسید. او برای آموختن کسب علم و دانش وارد مدرسه شد و تحصیلات خود را تا کلاس دوم راهنمایی ادامه داد و بعد به دلیل برخی از مشکلات خانوادگی دیگر ادامه تحصیل نداد و از آنجایی که پدر ایشان شغلی نداشت برای اینکه توانسته باشد خرج زندگی خانواده ­اش را تأمین کرده باشد به کارهای مختلفی پرداخت تا از این طریق بتواند امرار معاش کند.

از نظر خصوصیات اخلاقی خیلی فردی مهربان و دلسوز خانواده بود و به تک تک افراد خانواده احترام زیادی قائل بود و بعد از به ثمر رسیدن پیروزی انقلاب اسلامی و با شروع جنگ تحمیلی ایشان نیز عضو بسیج گردید و تا اینکه سرانجام در پنجم آبان 1362، در مسجد قمر بنی هاشم (ع) در تهران به علت بی احتیاطی یکی از نیروهای بسیجی در حین نگهبانی با اصابت گلوله به شهادت رسید. تربت پاک شهید در بهشت زهرا تهران میعادگاه عاشقان و عارفان دلباخته است.

نقل قولی مادرانه از شهید «حسن ربیعی»:

تابستان 1362، حسن سه چهار روز بسیار ناراحت نشان می داد و گاهی گریه می کرد علت را از او جویا شدم در حالیکه سرخود را زیر انداخته بود گفت: مامان می خواهم بروم جبهه. گفتم: مادر تو نمی توانی از عهده این کار برآیی. گفت: چرا نمی توانم. آنچه من می بینم شماها (پدر ـ مادر) نمی بینید. من عاشق شهادتم باید به جبهه بروم و به رزمندگان کمک کنم و آب بدهم. در حالیکه در راه پله نشسته بود در حالت سکوت ورقه کاغذی را به من داد و گفت: پس این کاغذ را امضا کن تا بروم بسیج محل (مادر) کاغذ را امضاء کردم و رفت. بعد از چند ماه یک روز بعدازظهر از پایگاه به منزل آمد و گفت: مادر وسایل حمام من را آماده کن. گفتم: مادر تو دیروز حمام بودی! گفت: باید بروم چون امشب برای من شب دیگری است. بلافاصله گفت: مادر نترس اگر صدای شلیک گلوله شنیدی آن موقع تعویض پست انجام می گیرد. آری! آن شب برای همیشه از پیش ما رفت و دیگر برنگشت و روح او به ملکوت اعلی پیوست.

منبع: پرونده فرهنگی شهدا،اداره اسناد انتشارات، هنری