خداحافظ فرمانده
به گزارش نوید شاهد تهران بزرگ؛ شهید تيمور بابايــی، دوم مهر 1334، شهرستان سنقر چشم به جهان گشود. پدرش عباس، کادر بیمارســتان بوعلي بود و مادرش آسیه نام داشت. تا پایان دوره کارشناسی در رشته علوم و فنون نظامی درس خواند. ازدواج کرد و صاحب یک پســر شد. به عنوان ستوان یکم ارتش در جبهه حضور یافت. ششــم مهر 1359، در کرخه کور بر اثر اصابت ترکش شهید شد. تاکنون اثری از پیکرش به دست نیامده است.
دوران کودکی شهید تیمور بابایی سراسر در تعلیم و تربیت تحت نظارت پدر و مادر گذشت. او دانش آموزی فعال و نمونه بود. سال آخر دبیرستان در دانشگاه قبول شد و توانست تحصیلات خود را در رشته علوم و فنون نظامی ادامه دهد. در همین دوران بود که در کادر ارتش مشغول به کار شد. همواره در کار خود عدل را رعایت می کرد. دل خوشی از نظام طاغوت نداشت. در هموار کردن راه برای بازگشت امام خود به آغوش میهن بیسار تلاش کرد. در همان دوران بود که با همسر خود آشنا شد و ازدواج کرد.
با پیروزی انقلاب و شروع جنگ او به عنوان فردی مسئول در مقابل انقلاب و اسلام، راهی جبهه های جنگ شد و شجاعانه در مقابل دشمن جنگید. عاقبت در روز ششم مهر 1359 در اثر اصابت ترکش بمب به بدن، جان خود را از دست داد و به لقای پروردگار خود پیوست. او فرمانده ای با لیاقت و شجاع بود که لحظه ای در وظیفه خود سستی نکرد.
