شهید «خیام اسدی ابوخیلی» در وصیت‌نامه خود می‌گوید: «همچنین به خواهران توصیه می‌کنم حجاب خود را رعایت کنند؛ چراکه حجاب به زن هیبت و وقار می‌بخشد و او را شایسته‌ی احترام می‌کند.»
شهید «حسن بزرگی» در وصیت‌نامه خود می‌گوید: «انتظاری که از ملت شهیدپرور ایران دارم این است رهبر انقلاب اسلامی را که رهبریست عظیم الشان که خدای تعالی به ما مسلمانان ارزانی بخشیده و هدفش را که همان زنده کردن آیین اسلام و سعادت بشریت است، کمک کنید.»
پدر شهید «حسن بزرگی» می‌گوید: «زمانی که می‌خواست به جبهه برود به او گفتم بمان و نرو می‌خواهیم برایت زن بگیریم و او در جواب گفت: «این کجا و آن کجا. من تشنه‌ی حفظ دین هستم و پدرم تشنه‌ی عروسی من. تا جنگ تمام نشود ازدواج نمی‌کنم حتی اگر ۲۰ سال طول بکشد.»
نوید شاهد مازندران ، کلیپی از یاد امام و شهدا مزین به تصاویر سرداران مظلوم و غریب لشکر ویژه ۲۵ کربلا منتشر کرده است که شما را به دیدن این کلیپ دعوت می‌کنیم.
آزاده «اسدالله جلیلی» از رزمندگان واحد اطلاعات و عملیات لشکر ویژه ۲۵ کربلا می‌گوید: «۵ سال اسارت با حاجی ابوترابی بودیم. یک بار بعثی‌ها مرگبار کتکش زدند. صلیب که اومد یکی از بچه‌ها گفت: حاجی به صلیب بگو که چه بلایی سرت آوردند، صلیب اومد، اما حاجی چیزی نگفت. سرگرد عراقی ازش پرسید چرا به صلیب چیزی نگفتی، من اونجوری کتک زدمت چرا نگفتی بهشون؟»
همرزم شهید «علی اکبر میرزائی» می‌گوید: «روایت رفاقت و دوستی دو همرزم یکی از شمال و دیگری از کرمان با شهادت «علی اکبر» پایان نیافت. سردار «سلیمانی» همیشه به مادر شهید سر می‌زدند و حتی ایشان را مادر صدا می‌زدند و همیشه سر می‌زدند و در زمان‌هایی که نمی‌توانستند تماس می‌گرفتند تا آنجا که خانه شهید «میرزایی» در روستای علی‌تپه به‌عنوان قدمگاه سردار دل‌ها در استان مازندران یاد می‌شود»
شهید «علی اکبر شریعتی اندراتی» در وصیت‌نامه خود می‌گوید: «همسرم! می‌دانم که فرزند به پدر علاقه زیادی دارد اگر فرزند برای من بهانه گرفت یادی از فرزند ۳ ساله امام حسین (ع) کن و او را با گفتار مادرگونه‌ات آرام کن و صبر را پیشه خود ساز و خود را به خدا بسپار.»
برادر شهید «علی اکبر شریعتی اندراتی» می‌گوید: «هیچ وقت نماز جماعش ترک نمی شد. به واجبات پایبند بود و از محرمات دور. به اهل بیت هم ارادت خاصی داشت، طوری که در ایّام محرم و شهادت ائمه مداحی می کرد.»
شهید «حشمت الله طاهری» در اکثر عملیات‌ها شرکت می‌کرده و در نوک پیکان گردان وارد نبرد علیه دشمن می‌شد. او با خواندن اشعار حماسی و نوحه سرایی در تقویت روحیه معنوی رزمندگان اسلام اثر بسزایی داشت.
شهید «حشمت الله طاهری» در وصیت‌نامه خود می‌گوید: «مادرم! هرگز مگو فرزندم از دستم رفت؛ بگو به سوی خدا شتافت، دار فانی را وداع گفت، به دیار ابدی پیوست و به سوی خدایش حرکت کرد.»
برادر شهید «محمدرضا عبدی» می‌گوید: «در مقابل مادرش خیلی خوب بود. وقتی مادرش در مواردی ناراحت بود و غذا نمی‌خورد، ایشان به همه اعضای خانواده می‌گفت: «هیچ کسی حق غذا خوردن ندارد تا مادر هم به جمع بقیه بپیوندد.»
مادر شهیدان «قلی نژاد» می‌گوید: مجروح شد آمد خونه، پدرش گفت چرا بیحالی گفت سرماخوردم. گفتم چرا میلنگی گفت از ماشین داشتم پیاده می‌شدم زمین خوردم به ما نگفت که مجروح شده و با همان وضعیت دوباره رفت به جبهه.
مدیر کل بنیاد شهید و امور ایثارگران مازندران اظهار کرد: امروز ما بیش از هر زمان دیگری به حمایت و خدمات اجتماعی جامعه ایثارگری نیاز داریم، جامعه ایثارگری ما مملو از اخلاص و صمیمیت هستند و باید نفوذشان در دستگاه‌ها افزایش پیدا کند.
خواهر شهید «شعبان علی محمدی» می‌گوید: «همیشه راه راست را به ما یاد می‌داد و می‌فرمود با جان و مال خود به جبهه کمک کنید و ما را تشویق می‌کرد که در پشتیبانی از رزمندگان و کمک به آنها از هیچ کاری دریغ نکنید.»
شهید «شعبان علی محمدی» در وصیت‌نامه خود می‌گوید: «وقت خود را به بطالت نگذرانید و برای کسب روزی حلال تلاش کنید؛ چراکه ریشه‌ی بسیاری از گناهان بیکاری است.»
شهید «عباس شیخ نیا عمران» در وصیت‌نامه خود می‌گوید: «به شما عزیزان سفارش می‌کنم در زندگی صبور و با گذشت باشید قرآن بخوانید و به آن عمل کنید که چراغ هدایت انسان هاست.»
مروری بر زندگی‌نامه شهید مدافع حرم «ابوالقاسم بزاز»
در زندگی‌نامه و خاطرات شهید مدافع حرم «ابوالقاسم بزاز» آمده است: همیشه سفر‌هایی به دور‌ترین نقاط و از چشم افتاده‌ترین روستا‌ها می‌کرد و تبلیغات اسلامی می‌نمود تا بتواند اسلام را به طور عملی به آنها آموزش دهد.
شهید «ابوالقاسم بزاز» در وصیت‌نامه خود می‌گوید: «وصیت می‌کنم همه شما را به اینکه از مجادله تعبیر علم که خداوند زیاد در کتابش و ائمه علیه السلام نهی فرموده‌اند بپرهیزید، زیرا باعث قساوت قلب است و محل اخوت و در بعضی از روایات از ائمه معصومین آمده است که لذت ایمان را نخواهید چشید کسی که مجادله زیاد کند.»