زندگینامه شهید والامقام علیرضا فرهنگ زارع

بسم الله الرحمن الرحیم

زندگینامه شهید علیرضا فرهنگ زارع بدینوسیله آغاز می­گردد

علیرضا آدمی ساده دل و خوش برخورد و مهربان بود. از آنجایی که من به یادم می­آید او محصل بود و درس می­خواند بعد از تحصیلش که به سن 17 سالگی رسیده بود به کار پرداخت پولهایی که از راه کارکردن و زحمت کشیدن به دست می­آورد خود و بی جهت خرج نمی­کرد و.....

وقتی اسم او به سربازی درآمد و چون او علاقه خاصی به خدمت به وطن مخصوصاً انقلاب که شده بود و دفاع از مرزش داشت. با جان و دل داوطلبانه به خدمت رفت. بعد از آموزشی که در شهر بیرجند دید به خدمت هوا برد شیراز درآمد و در پادگان شیراز 2 ماه بیشتر نگذشته بود که به جبهه جنوب کشور اسلامی ایران اعزام شد تا با دشمنان اسلام بجنگد هر 3 ماهی که یکبار به پادگان برای استراحت فرستاده می­شدند او به پادگان نمی­رفت و تمام وقت را در جبهه می­گذراند مگر اینکه کار مهمی در پادگان داشته باشد. اول برروی ماشین تانکر آب و غذا رسانی به جبهه به اسلام خدمت می­نمود و بعد از چندماه خمپاره به طرف دشمنان اسلام پرتاب می­کرد مدتی که گذشت به بهداری رفت ودر آنجا خدمتش را ادامه داد بعد از 18 ماه تمام که در جبهه مقدس دهلاویه با بعثیون عراقی و کافر مشغول جنگیدن بود در تاریخ 5/7/60 به لقاءالله پیوست.

از دوستانش نقل شده است که در موقع های ضروری می­شد که علیرضا به تنهایی شهدا و مجروحین را حمل میکرد. سرباز وظیفه علیرضا فرهنگ زارع همیشه در طول زندگیش (البته در موقع انقلاب) می­گفت من عاشق شهادت می­باشم. چنانکه برادرانم در جبهه­های نبرد حق علیه باطل شهید می­شوند من نیز باکی از شهادت ندارم و مثل اینکه من لیاقت شهید شدن را ندارم که خداوند افتخار شهادت را به من نمی­دهد. ولی علیرضا واقعاً به آرزوی دیرینه خویش را که همان شهادت بود رسید. علیرضا چون وصیت نامه­ای نداشت به همین خاطر است که ما از وصیت او اطلاعی نداریم.

ما تا آخرین قطره خون خویش با آمریکا می­جنگیم.

ما با پیروزی از رهنمودهای رهبر عظیم انقلاب و امام خمینی، تا آخرین قطره خون خود از اسلام و قرآن دفاع می­کنیم و همه از خداوند می­خواهیم که:

ربنا افرغ علینا صبرا و ثبت اقدامنا و انصرناعلی القوم الکافرین