در اوج بيماري مشتاقانه به جبهه رفت

با درود به رهبر عزیز و پیروزی رزمندگان و باز شدن راه کربلا و آزادی مقدس و درود بر شهدا اسلام و با آزادی اسیران و نابودی صدام اینجانب یداله جعفری پدر عبدالله جعفری و نامبرده از سال 56 در راه پیمائی ها شرکت می کرد تا سال 57 که پیروزی انقلاب اسلامی به رهبری امام خمینی که در مسجد محمدیه هر شب به گشت شبان مشغول بود که جنگ تحمیلی عراق پیش آمد که تمام به بسیج شرکت کردند و نامبرده هم در بسیج شرکت کرد و در سال 61 در پادگان امام حسین مشغول آموزش بود که در همان پادگان مریض شد که هر وقت بخانه می آمد به آن می گفتیم بیا برویم بیمارستان و یا دکتر می گفت که من در پادگان دکتر هست و آنجا به دکتر می روم.

که وقتی متوجه شد مریضی آن سخت شد و به بیمارستان سرخ حصار بردند و مدت 40 روز در بیمارستان بود که مریضی آن ریه های آن چرک کرده بود و پس از آن که از بیمارستان مرخص شد همیشه کوشش می کرد به جبهه برود و پس از مدتی یکی از چشمش درد گرفت و به بیمارستان فارابی مراجعه کرد که دکتر گفته بود یکی از چشم راست کم دید شده است و عاقبت چون می خواست به جبهه برود ما را راضی کرد و اعزام شد.

و طبق نامه های آن اول از اندیمشک پادگان دو کوهه لشگر حضرت رسول ا... تیپ سلمان گردان انصار رسول گروهان دسته 1 که سپس به کردستان اعزام شده بود و در نامه های نوشت که برای من پول بفرستید و ما هر چه نامه برای آن
می دادیم به دست آن نمی رسید.