وصیت‌نامه شهید مدافع حرم "شهید محمدعلی جنتی"

به گزارش خبرنگار نوید شاهد تهران بزرگ،"شهید محمدعلی جنتی" هجدهم اسفند ماه سال 1360 در شبستر دیده به جهان گشود. او که متاهل و دارای سه فرزند دو دختر و یک پسر بود. 

شهید جنتی با نام جهادی حاج حیدر و معروف به «فرمانده حیدر» فرمانده ایرانی رزمندگان مدافع حرم پاکستانی(تیپ زینبیون) بود. این شهید اهل روستای "دیزج خلیل" از توابع شهرستان "شبستر" در استان آذربایجان شرقی بود. او نوزدهمین شهید مدافع حرم استان آذربایجان شرقی است.

او سال 1392 راهی سوریه شد و حدود چهارسال در جبهه مقاومت سوریه و عراق حضور فعال داشت. جزو اولین مستشارانی بود که برای مقابله با تروریست‌های تکفیری وارد جبهه شد و در مناطق مختلفی از جمله دمشق، حلب، حما و غیره حضور داشت و چندین بار در درگیری‌ با تروریست‌ها مجروح شده بود. 

شهید مدافع حرم محمد جنتی در شانزدهم فروردین ماه سال 1396 در حماه سوریه منطقه تل ترابی به شهادت رسید. پیکر مطهر او در منطقه ماند و مدتی در شمار شهدای جاویدالاثر مدافع حرم قرار گرفت. بعد از اعلام خبر شهادت حاج حیدر در منطقه مزار یادبودی برایش در قطعه 26 گلزار شهدای بهشت زهرا(س) ایجاد شد.

بعد از گذشت 2 سال طی عملیات تفحص پیکر شهدای مدافع حرم در مناطق سوریه، پیکر این شهید نیز کشف شد و به کشور بازگشت. هویت پیکر او از طریق آزمایش DNA شناسایی شد. سردار سلیمانی درباره این فرمانده شهید گفته بود: «حیدر یکی از بهترین‌هایم بود.» و بیست و سوم خردادماه سال 1398 تشییع و در همان یادمان قطعه 26 گلزار شهدای بهشت زهرا تهران به خاک سپرده شد. در ادامه وصیت‌نامه این شهید مدافع حرم را می‌خوانید.

متن وصیت‌نامه به شرح ذیل است:

«از خداوند و امام زمان (عج)می‌خواهم که مرا ببخشند چون نتوانستم آن طور که وظیفه‌ام بود ادا کنم و از امام زمان(عج) می‌خواهم که از خداوند بخواهد که مرا ببخشد. چون جوانم و نادان. همین قدر می‌دانم ما از خداییم و به سوی او باز می‌گردیم. اما چه خوش است جان دادن در راه دوست.

اما وصیتی که به خانواده و دوستان و آشنایان دارم اول اینکه از همگی شما حلالیت می‌خواهم و از آن‌ها می‌خواهم که اگر حرفی پشت آن‌ها گفته‌ام مرا ببخشید و به امام عزیزم و نایب آن از راه دور از درون چادری که در آن معنویت می‌بارد و همگی یکی هستند سلام می‌فرستم و از آنها می‌خواهم که مرا ببخشید چون نتوانستم آنطور که باید وظیفه‌ام را به آن‌ها ادا کنم و از آن‌ها می‌خواهم که از خداوند بخواهند مرا ببخشد.

و بعد به مادر عزیزم که جانم فدای او باد سلام عرض می‌کنم مادرم الان که اینجا نشسته‌ام مرا گریه گرفته ولی چون دوستانم پیش من هستند خجالت می‌کشم گریه کنم امیدوارم در کارهایت موفق باشی از تو می‌خواهم که مرا به خاطر کارهایم ببخشی و حلالم کنی ای کاش می‌شد محبتم را در نامه آشکار می‌کردم تا ببینی دلم برایت چقدر تنگ شده اما چه کنم که فعلاً وظیفه‌ام دور بودن است.

برادران و خواهرم عزیزانم از دور همگی شما را می‌بوسم امیدوارم همیشه در کارتان موفق باشید. همیشه ایمان را در کارهایتان قرار دهید مرا حلال کنید اگر با شما شوخی می‌کردم و از تمامی آشنایان حلالیت می‌خواهم.
دیگر عرضی ندارم دعاگوی شما محمدعلی جنتی»

انتهای پیام/